Super Mario Odyssey

[windomearl]

A to nie tak duzo mi zostalo do uzbierania

[Kert]

http://www.gameinformer.com/b/news/archive/2018/03/14/nintendo-posts-new-mario-odyssey-hint-art-that-holds-a-weird-secret.aspx

[POK]

Super Mario Odyssey Receives Two New Costumes

http://www.nintendolife.com/news/2018/03/super_mario_odyssey_receives_two_new_costumes

I tak nie mam wystarczającej ilości monet, by kupować te kostiumy... Wolę wydawać je na lokalizację power moonów.

[lupinator]

Ciekawe ile ludzi w zespole się marnuje na dodawanie takich pierdół?

[windomearl]

Mi po zebraniu 500 ksiezyca totalnie odechciało się grać

[POK]

Ciekawe ile ludzi w zespole się marnuje na dodawanie takich pierdół?

Raczej niewielu

[POK]

Topper Hat and Topper Suit now available in Super Mario Odyssey

A brand new outfit is now available in Super Mario Odyssey. In addition to the Topper Hat, players can obtain the Topper Suit with coins. They cost 1,500 and 3,000 coins respectively.

https://nintendoeverything.com/topper-hat-and-topper-suit-now-available-in-super-mario-odyssey/

[POK]

Images of upcoming Super Mario Odyssey costumes seemingly leaked
https://nintendoeverything.com/images-of-upcoming-super-mario-odyssey-costumes-seemingly-leaked/

[Ryo]

Odkopię temat, bo wczoraj zakończyłem tę wspaniałą przygodę.



Genialna gra, która z każdym krokiem wylewa na gracza tonę funu. Spędziłem z nią ~65h i ani sekundy się nie nudziłem. Wyczyściłem wszystkie światy, wszystkie Moony, wszystkie zakończenia, zero pomocy YT. Poczułem się jak za dawnych czasów, że jesteś tylko ty i gra oraz znajomi, z którymi ewentualnie o niej rozmawiasz. Światy są totalnie inne i różnorodne, pełno smaczków i ukrytych elementów. Sekret na sekrecie, to jest to co kocham. Nagradzanie gracza za wskoczenie na oddaloną platformę, gzyms etc. coś pięknego. Niewidzialne monety i boksy, ukryte serca i Moony poprzez Ground Pound. Na każdym kroku coś.

Do tego możliwości poruszania się Mario są olbrzymie, pełna swoboda oraz poezja i płynność ruchu (nawet animacja skoku na banię do wody; uwielbiam takie małe smaczki). Motyw festiwalu w Metro City to jest jeden z najlepszych powiewów nostalgii jaki przeżyłem w grach. Fiesta, celebracja, radość. Ogólnie etapy 2D dają radę, nawet są inne stroje przeniesione w ten wymiar. Kosmos.

Dobrze, że pojawiły się też bardziej wymagające poziomy, można było się sprawdzić. Ogólnie, jestem wniebowzięty, dostałem nawet więcej niż oczekiwałem.

[POK]

Respekt przez duże R

Ja zdobyłem chyba coś koło 800 moonów. A że gra jest znakomita to trudno się nie zgodzić. Jedynie poziom trudności rośnie zbyt wolno. Dziwi mnie właśnie u Nintendo pewne rozdwojenie. Platformery 2D z Mario są cholernie trudne, a te 3D zbyt łatwe (nie licząc wyjątków, jak poziomy specjalne). Jedynym dającym w kość Mario 3D było Super Mario Sunshine. Z wielką chęcią zobaczyłbym odpicowany remaster tej gry.

[gnysek]

Ja to bym w ogóle zobaczył remastery wielu gier z Mario na Switchu. Generalnie wszystko co dowiozło Nintendo na Switcha, to jest tak naprawdę 10/10 względem reszty gier z tej konsoli. Mario jest świetne, ma mnóstwo oryginalnych pomysłów, jak przechodzisz grę to nagle się okazuje, ze to chyba raptem 1/3 tych ksieżyców na razie była, a teraz każdy etap ma 2-3x tyle co wcześniej i człowiek zachodzi w głowę - JAK ONI TO UPCHALI? JAK JA PRZEGAPIŁEM TE KSIĘŻYCE? Nikt tak dobrze jak N nie potrafi rozplanować gry, żeby od początku do konca wszystko miało sens i leżało w konkretnym celu, w konkretnym miejscu i nawet się nie spodziewasz, że za 30 godzin wrócisz w to samo miejsce i odkryjesz kolejną tonę zabawy.

Mam nadzieję, że kolejne Crashe czy Spyro wezmą naukę od Odyssey jak się nie znudzić i nie skończyć po 5-6 godzinach.

[Ryo]

Jedynym dającym w kość Mario 3D było Super Mario Sunshine. Z wielką chęcią zobaczyłbym odpicowany remaster tej gry.

Oj tak. Zawsze chciałem pograć w tę część, bo niestety ominęła mnie na GameCube.

Nikt tak dobrze jak N nie potrafi rozplanować gry, żeby od początku do konca wszystko miało sens i leżało w konkretnym celu, w konkretnym miejscu i nawet się nie spodziewasz, że za 30 godzin wrócisz w to samo miejsce i odkryjesz kolejną tonę zabawy.

Samo to jak zmieniają się poziomy, dochodzą kolejne postacie z innych światów, dorzucają bekowe gadki, widać, że to żyje. Tak jak na początku się wydaje, że każdy świat to zupełnie osobny byt, tak potem jak widzisz np. ślimaki z Seaside przy basenie na dachu wieżowca w Metro, czy nawet quest z podróżującym taksówką małym amigo w sombrero. Przykładów jest mnóstwo. Daje to bardzo dobre uczucie spójności świata, pomimo jego totalnej różnorodności.

Patny moment to również pierwszy moment jak się wbije na Darker Side of the Moon, gdzie wszyscy Cię zagrzewają do podjęcia wyzwania, przejścia trudnego poziomu, a potem jak już Ci się uda, fiesta, wszyscy skaczą, Pauline śpiewa. Mega. Tak samo długie wspinanie się na iglicę, podczas którego Cappy dziękuje za super przygodę. Piękna sprawa.

Niby proste rzeczy, ale niezwykle i naturalnie podane, dają masę radości oraz powodują szeroki uśmiech na twarzy.

[siudym]

Słyszałem, że w SMO gra się cieżko w trybie przenośnym - spowodowane jest to głównie jakimś problemem z celowaniem czapką. Teraz zastanawia mnie jak się gra na NSW LITE ? Tam dodatkowo nie ma wibracji, które także w pewnych chwilach są wymagane do wygodnego grania. Ktoś coś wie jak ma się sprawa?

[windomearl]

Z wpietymi joyconami wręcz nie można wykonać niektórych ruchów z tego co pamiętam.

Wysłane z mojego EML-L29 przy użyciu Tapatalka

[gnysek]

Generalnie chyba nawet udawało mi się rzut w dół robić czapką, trzeba było tylko konsole do tyłu gwałtownie odchylać, a obrót da się zrobić obracając kilka razy gałką. Także jest do ogarnięcia, tylko trudniejsze i ryzykowne, bo można przy okazji wykonać rzut nie tylko czapką ale i konsolą... i nie zawsze te ruchy wchodzą z wpiętymi joyami przez gabaryt konsoli.