Kiedy dzień po premierze szedłem późnym popołudniem po własną kopię nowego Coda, moją głowę zaprzątały dwa pytania. Pierwsze, czy jeszcze będzie? (po drodze spotkałem trzy osoby z grą w ręku). Drugie, czy nie wydam na darmo dwóch stówek. Na pytanie pierwsze dostałem odpowiedź w sklepie, kiedy sprzedawca wyciągnął z dużego kartonowego pudła jeden egzemplarz dla mnie.

God of War to bez wątpienia sprawdzona marka. Cykl tworzony przez studio Sony Santa Monica należy do najlepszych produkcji wydanych na konsole PlayStation 2 i PlayStation 3, a teraz, za sprawą zdolnego dewelopera z Ready at Dawn, po raz drugi atakuje przenośną konsolkę japońskiego giganta. Czy i tym razem God of War: Duch Sparty wychodzi z walki z tarczą?

The Force Unleashed było najszybciej sprzedającym się tytułem opartym o bardzo bogate uniwersum Star Wars. Nie dziwię się więc, że firma LucasArts zdecydowała się tak szybko wyprodukować kontynuację tej całkiem udanej produkcji. Nieważne, że Starkiller skończył, tak jak skończył, przecież to jest science-fiction, tutaj przecież wszystko może się zdarzyć.

Reach to planeta z góry skazana na zagładę, o czym wie każdy, kto choć trochę interesuje się uniwersum Halo. W jaki sposób więc ekipie Bungie udało się sprzedać grę, której zakończenie i tak wszyscy znają? W jaki sposób udało im się opowiedzieć na nowo historię, w której nie ma żadnych niespodzianek? Tego nie wiem, ale wiem, że Reach wciąga jak każda poprzednia odsłona gry, zacznijmy od początku.

W latach pięćdziesiątych Związek Radziecki poszerza swoje wpływy polityczne, stając się wielką potęgą militarną. Propaganda informuje o olbrzymim oddziaływaniu mocarstwa na losy całego świata. Wymuszony przez wojnę postęp technologiczny i rywalizacja w badaniach nad nowatorskimi dziedzinami nauki, doprowadzają do stworzenia bomby atomowej.