Filmy

[Druchal]

Django film spoko, klimat dzikiego zachodu, aż przypomniały mi się sesje w Red Dead Redemtion . Scena

Spoiler (kliknij, by wyświetlić/ukryć)

w której członkowie kuks kuks klanu rozmawiają o workach na głowie rozp**rdala, uśmiałem się strasznie

. Masa genialnych scen i dialogów, polecam strasznie

[Wojtq]

Pewnie Matrix już nikogo...

Nieprawda. Przeczytałem całość i jaram się wizją kolejnej części. Gwiezdnym Wojnom się udało, więc może z Matrixem też wyjdzie?
Pomysł z drugą warstwą Matrixa wiele tłumaczy - nigdy nie mogłem pojąć, jakim sposobem Neo ma moce w rzeczywistym świecie.

[Patosław]

A Ja ostatnio oglądałem film, który przepadł na fali Matrixów - Mroczne Miasto, polecam bardzo dobre sience fiction w klimatach neo noire

[Kert]

Pewnie Matrix już nikogo...

Nieprawda. Przeczytałem całość i jaram się wizją kolejnej części. Gwiezdnym Wojnom się udało

Kwestia sporna (w przypadku prequeli, zobaczymy co będzie z epizodami od Disney'a)

Pomysł z drugą warstwą Matrixa wiele tłumaczy - nigdy nie mogłem pojąć, jakim sposobem Neo ma moce w rzeczywistym świecie.

Kilka krótkich "fanfiction" gdybań było ciekawych. M.in., że to maszyny same "wybrały" Neo, jako twór o biologicznych zdolnościach do oddziaływania na rzeczywistość, będący marionetką trzymającą w pozornych ryzach i pod pełną kontrolą maszyn ludzką rebelię.
Dla mnie pierwszy Matrix miał tę siłę (pomijając najmocniej zaakcentowany klimat cyberpunku z całej trylogii), że miał na swój sposób odniesienie do naszych realiów (co skutkowało potem m.in. informacjami o samobójstwach niezrównoważonych psychicznie osób, chcących się "wydostać" z Matrixa ), kolejne części to już bajeczka pierwszego sortu, a Revolutions i akcja ze Smithem to już całkowite oderwanie się od pozostałości tego, co mnie trzymało przy pierwszej części.

[Krzysiu]

A Ja ostatnio oglądałem film, który przepadł na fali Matrixów - Mroczne Miasto, polecam bardzo dobre sience fiction w klimatach neo noire

Jeden z moich ulubionych filmów. Parę lat temu oglądałem go bez przerwy lol

[Szymku]

Nieźle - dosłownie miesiąc temu obejrzałem wszystkie części Matrixa (FullHD hłe hłe). Moje odczucia są takie, że pierwsza część to ponadczasowy klasyk, który wcale się nie zestarzał; część druga to nawet niezłe kino akcji - ogląda się dobrze i bez bólu. Część trzecia..... qurwa dżizus ja pier**le - ten film jest tak słaby i bez pomysłu, tak z gruntu zły, że słów brak... Czwarta część według przedstawionego scenariusza mógłby być ok, ale coś mi tu wieje Incepcją

[Kert]

IMO Wachowscy strasznie namieszali, kilka rzeczy wydaje się nie trzymać kupy i teraz, pomimo szerokiego pola manewru, fanom piszącym scenariusze ciężko się obracać w tle wydarzeń i postaci przedstawionych przez twórców. Generalnie gigantyczne faki za wplecenie postaci Smitha przez wszystkie 3 filmy i zrobienie papki fabularnej z tak fajnego wprowadzenia. Nawet sekwencja "odwiedzin" Neo w mieście nacji "zero one" wypada słabo.
I gdyby jakimś cudem chcieli nakręcić kontynuację, nie wyobrażam sobie innego aktora do głównej roli, niż Reeves'a, bo jego sztywna jak kłoda drewna gra i mimika pasują idealnie.

coś mi tu wieje Incepcją

Ciężko o brak skojarzeń, skoro oba filmy traktują o mniej, lub bardziej świadomym śnie

[LukeSpidey]

Wachowscy za bardzo skupili się na efektach specjalnych i akcji, a fabuła poszła w odstawkę. Motyw z pierwszego Matriksa o Syjonie i rebelii w kontynuacjach został poprowadzony w najbardziej prosty i przewidywalny sposób. Nie powiem, pojawiają się motywy, które dają nadzieję na jakiś zaskakujący zwrot akcji (rozmowa z Architektem, moc Neo w realnym świecie), ale niestety nie wykorzystany potencjał.

Nie powiem - jeśli pomysł na czwarty film byłby naprawdę kozacki i mający na celu wiele wyjaśnić i namieszać i był skierowany bardziej w kierunku pierwszego filmu (klimat, fabuła, ogólny opad szczeny), a nie tylko czystym skokiem na kasę oraz gdyby oryginalna obsada wróciła to ja jestem jak najbardziej na tak.

[Kert]

A ja myślałem, że Morfeusz to kawał skurwola i terrorysty. Łapie typów na enigmatyczną, zaowalowaną gadkę i piguły, obiecując im "wielką prawdę i wyzwolenie", a uświadomiony trafia w końcu do szamba szarej rzeczywistości, post-apokaliptycznej Ziemi, gdzie wszystko chce go zabić, a "wyzwoliciel" każe umierać dla większej sprawy. Jedynie Cypher był postacią reprezentującą postawę, z którą normalny człowiek pełen słabości mógłby się utożsamiać. Nasz świat (Matrix) był dla niego bajką, pięknym snem, z którego ktoś go nagle obudził, bo naobiecywał mu objawienie. Osobiście nie dziwiłem mu się, że chciał wrócić do "lodówki". I tak nieźle przyjął otaczające go fakty, bo niektórzy dostaliby jeszcze większego zajoba.

moc Neo w realnym świecie

Aż żal, że fani muszą dorabiać do tego historie, tak jak do przejęcia umysłu "wyzwolonego" Bane'a przez agenta Smitha - czyli programu komputerowego sterującego niezależnie ludzkim mózgiem, nigga please. Pewnych fundamentalnych założeń nie powinno się zmieniać od pierwszej części - jeśli rzeczywiście nie mieliśmy do czynienia z 2 poziomami "Matrixa", to jedna z największych bzdur rozsadzających i tak już porytą fabułę Wachowskich, w której uczyniono z agenta Smitha głównego antagonistę na przekrój 2 filmów, co świadczy o płytkim potraktowaniu tak zajebistego tematu. Jako filmy akcji spoko, jako rozwinięcie fabuły pierwszej części, padaka.

[szmajdzik]

Pewnie Matrix już nikogo, ale znalazłem dość ciekawy post z rozwiązaniem fabuły ewentualnej kontynuacji. Końcówka, jak z filmów Spielberga, ale to byłby niezły twist dla całej serii:

Spoiler (kliknij, by wyświetlić/ukryć)

This one always bothered me- Matrix 4- Matrix Revealed. We find out that all of the humans are still in the Matrix. The Architect and Agent Smith both mention that the Matrix is an imperfect environment. Smith said that Humans rebelled at the ‘perfect’ matrix originally made for them. It turns out that the ‘perfect’ world is in fact the matrix that we’ve seen in the first three movies. It was never disassembled. The Zion level was created entirely for those minds that couldn’t handle the main level of the matrix. People like Neo and Morpheus who could see the glitches inherent in any large virtual world. The Zion level simply gave their mind an excuse to brush off any other inconsistencies they might notice.

This answers many of the lingering issues with the first three films. Neo can control the sentries in the Zion level because they are still imaginary constructs within the machine he is attached to. It explains Zion itself, a city with an extremely high level of technology, considering it’s populated by refugees. It also explains the Nebuchadnezzar and the other craft that seems to operate outside the realm of established physics. While they showed similar hovercraft in the Animatrix, these could be explained away as being implanted memories. Implanted memories would also explain why nobody seemed to recall Zion being destroyed and rebuilt over and over.

It would explain the basic flawed premise of the Zion level itself: The machines would need to supply a huge amount of energy to keep the humans alive, rather than use them as a power source as the Zionists believe. Even the evacuation tubes used to discard of humans that ‘wake up’ seem out of place. Why wouldn’t the machines simply recycle the body of anyone unplugged, instead of handing them over to the Zionists alive? It explains how Smith was able to enter the body of an actual human in the Zion level. We know that Smith is basically a virus, hijacking whatever body is convenient. Hijacking is a very common practice in the matrix level, and Smith seemed adept enough to jump levels. We know there was an error in his programming that allowed him to multiply. Apparently the same error allowed him to jump out of his designated environment.

If you’ll remember, Cypher met with Smith. Cypher kept talking about how great the Matrix was to him. The food, the lifestyle were so enticing, so perfect, he was willing to betray his comrades to permanently relocate there, in his perfect world. The extra level also explains how cypher was able to get in and out of the matrix by himself. Remember that he was so good that he was mistaken for "the one" at one point. Apparently he has the ability to exit the matrix level at will.

So the story picks up with all of humanity waking up into a desolate world. There isn’t enough food, shelter, really anything to go around. Riots break out everywhere. Ninety nine percent of the populace doesn’t care about so- called freedom, and they all want back in to the matrix. The Zionists are unable to get control of anything, and Neo faces a real crisis of Conscience. He alone re-enters the matrix in order to seek out the Architect and the Oracle, partly to ask their advice, partly to get away from everyone. He finds the Architect, but is unable to locate the Oracle. Smith arrives on the scene, though with no humans to hijack he is pretty ephemeral. Because he wants a body back, he lets Neo in on the Big Secret: Neo and Morpheus broke the Matrix (with no small amount of help from Smith Himself) and now everyone is being forced to live on Zion level because the damage is too widespread to fix properly.

Neo jumps out to Zion level, where he soon finds the Oracle and learns he can indeed still fly and control things as if he was in the Matrix. What’s more, he is able to grant this power to others. It seems the Machines aren’t as interested in keeping this reality solid. Neo and his troupe learn that the machines are indeed willing to exist on a more limited level , and have plans on killing every human in existence.

Knowing that Neo is at the heart of this newest catastrophe, the Sentries and other assorted dangers try to take Neo out. During the first movie, the Agents tried to shoot Neo in the Matrix level in order to kill him. Despite all the talk given to the rules of the matrix, it still seems a pretty convoluted way to kill someone. This time, He feels lighting going through him, and through sheer force of will he again keeps himself alive. It seems the machines are trying to kill him again, this time forever, but Neo is actually able to mentally stop them from throwing the switch. Reality starts to bend and distort as the machines do more and more to try and stop him. What safety protocols existed are giving way to 'root level' attempts to patch the matrix. Neo starts to level jump at will, being chased all the while by various enemies. He jumps to yet another white room, a level unto itself.

It is at this point that Neo is finally able to break out into meatspace for real. He is the first human in centuries to actually wake up. He finds himself in a huge warehouse, still underground but nothing like the lightning towers shown in the first film. The maintenance machinery has no idea what to do with him, and he is able to finally escape.

He gets to the surface, and feels the real Sun on his face for the first time. Aside from massive domes dotting the land, nature has reclaimed the planet. Presently, a robot emerges from the dome he has exited. It is humanoid, but looks like it has not been used in a very long time.

It tells him that he has won. While the machines did not want him to wake up, It is not the intention of robots to destroy the humans, and perhaps now it is time to try to again live together. While they allowed wholesale brainwashing within the matrix, The robot says they cannot kill their creators, and if the matrix universe won’t work, then so be it. At this point we see the inside of the nearest dome, where pod after pod shows signs to waking up. The humans are being released. One by one they stumble into the light, using the pod covers as togas (PG13, of course) The robot says goodbye, good luck, then powers down.

Our view rises into the sky, as we see dozens of domes, with people coming out of all of them. We rise higher and higher still, through the clouds and into space, until we come to see a vast orbiting spacecraft. Lights are coming on, engines are beginning to glow, and the craft is slowly sliding out of orbit.

Our view zooms into the craft, through several bulkheads, into a huge interior filled with a singe massive computer. We zoom into the computer, down to the chips and circuits, until we see the familiar green cascading language of the original matrix. The Architect steps into view, slowly becoming more and more mechanical. He is greeted by another android. It seems that the robots have been building their own matrix in space. This makes sense considering that the only reason the first robots existed was to serve us in Meatspace.

The Android asks the Architect if everything went according to plan. He says that we emerged earlier than was optimal, earlier than was planned, but that there are adequate food stocks in the domes for us until we get on our feet, and enough processed metals and materials to get humans on the road to civilization in short time. He also mentions that the climate engineering efforts have gotten the planet on a more secure footing for our re-introduction. It seems that far from enslaving us for these many years, the mechanical populace decided to protect us from ourselves until they could get the planet to recover. Now that we are back out in the real world, they are leaving Earth. Robots never needed a planet in the first place, and most robotic minds were simply uploaded into the mecha-matrix. The other Android, the ‘pilot’ says they are stopping at an asteroid for supplies, then heading into orbit around an outer planet, safe from solar fluctuations. From there they’ll keep an eye on humans, in case they are needed to help their creators again.

TL; DR There was another level of the Matrix, and the robots weren’t totally trying to enslave us.

Innym wg mnie możliwym do zaakceptowania byłby pełnometrażowy prequel na podstawie epizodu "Second Renaissance" Animatrixa, który miażdży bardziej, niż całe te śmieszne kontynuacje od Wachowskich.

Mnie Matrix wciąż.
I to bardzo.
Chyba sobie skopiuję ten tekst na koma i do poduszki dzisiaj 

A skoro wspomniałeś o jednym z odcinków Animatrixa to tym którzy nie oglądali polecam zdecydowanie całość. Rozwija masę rzeczy, które z nie zmieściły się w trylogii. W tym Ostatni renesans, który pokazuje rozpoczęcie wojny, a Ostatni lot Ozyrysa to właściwie prolog do Reaktywacji.
Kuźwa "Kid`s Story" czy World Record to małe mistrzostwa. Ten drugi zwłaszcza mnie ujął.

Dzięki Kert, chyba sobie dzisiaj po dłuugiej przerwie zapodam wieczorem 

[Kert]

Chyba sobie skopiuję ten tekst na koma i do poduszki dzisiaj 

Polecam na andka: >Reddit is fun< Aplikacja jest na tyle dobra, że rzadko już przeglądam reddita na kompie.

[Kert]

Powiem tyle: 10/10

8=/10

Dialogi - niektóre naprawdę miażdżą, klimacik, postacie, dużo "smaczkòw", ale imo Inglorious Basterds lepsze. Jak mnie coś natchnie, może więcej napiszę.

Jak ktoś nie przepada za westernami, bez obaw. Taki z Django western, jak z koziej dupy trąba. Scenariusz spokojnie mógłby wpisać się w inne realia. Co nie zmienia faktu, że Tarantino świetnie bawi się konwencją.

Polecam mocno, kawał niezłego kina, a dla forumowych rasistòw to będzie Gwiazdka.

[windomearl]

a dla forumowych rasistòw to będzie Gwiazdka

IDE!!!

[Leszke]

Powiem tyle: 10/10

8=/10

Dialogi - niektóre naprawdę miażdżą, klimacik, postacie, dużo "smaczkòw", ale imo Inglorious Basterds lepsze. Jak mnie coś natchnie, może więcej napiszę.

Jak ktoś nie przepada za westernami, bez obaw. Taki z Django western, jak z koziej dupy trąba. Scenariusz spokojnie mógłby wpisać się w inne realia. Co nie zmienia faktu, że Tarantino świetnie bawi się konwencją.

Polecam mocno, kawał niezłego kina, a dla forumowych rasistòw to będzie Gwiazdka.

Dla mnie 9-/10 zajebisty film. Pisze to jako fan westernów, film 2012/13. "Dialogi, klimacik, postacie" mistrzostwo niczym w Pulp fiction. Jest jak trzeba poważnie, jak trzeba smiesznie, wszystko z ciekawościa i uśmiechem sie ogląda. Przypomniały mi sie młodociane lata, kiedy to w piątek lub sobote w nocy na tvp puszczali westerny. Czekałem do dwunastej w nocy, az sie zacznie ale zwykle i tak nie dotrwałem do końca Poniedziałki w szkole wyglądały zawsze tak samo, który z chlopaków dokończył film był bohaterem, wszystkim opowiadał co sie działo ehh.. to juz z 20 lat bedzie..
Jedna rzecz jest głupia

Spoiler (kliknij, by wyświetlić/ukryć)

Po ch** było zabijać leonardo? taki bezsensowny zgon z dupy wyjęty.

ale przy dzisiejszych produkcjach amerykańskich to mozna przymknąc oko. Końcówka to wynagradza Przez najbliższy rok pewnie nic lepszego nie zobacze.

a dla forumowych rasistòw to będzie Gwiazdka

IDE!!!

Dla rasistów to..troche słabo jednak. Tutaj jest bardziej pokazane jak to negerki miały zle jak to byli bici i upokarzani. Rasistom sie raczej taki matyw nie spodoba Coś w stylu dzisiejszych kobiet i predyspozycji do zmywania żart taki nieśmieszny
POLECAM!!! Jak komus podobal sie najnowszy batman to bedzie dla niego najlepszy film jaki widział w życiu.

[Marins]

Wróciłem z Django, Tarantino w formie dla mnie 10/10, później napisze coś więcej bo muszę ogarnąć jeszcze IEM.

[lupinator]

Jestem po Diango, świetny film i nie ma się co powtarzać, ale momentami bardzo widać, że Tarantino zjada własny ogon i powinien odpocząć od kręcenia filmów (o ile mnie pamięć nie myli to zapowiadał coś takiego nawet). Lepiej raz na 10 lat nakręcić film kultowy (Pulp Fiction) niż co 3 lata wydawać film na 7-8, jak Bękarty, Django i Grindhousy. W ogóle te dwa pierwsze są do siebie zbytnio podobne, nie wiem tak świeżo po filmie czy tylko przez Waltza, czy coś jeszcze, ale nie lubię tego uczucia, jak na najnowszych filmach Allena.

Z innych spostrzeżeń nie dotyczących filmu samego w sobie - w kinie rozwalające były pierwsze 15 minut podczas których prawie bez przerwy wchodzili nieskrępowani niczym spóźnialscy debile. Kino to nie teatr, ale kultura fajna sprawa. Zabawni byli też ludzie, który swoimi głośnymi komentarzami wyraźnie zaznaczali, że są fanami Tarantino. Bardzo chciałbym już wersję DVD/BR, żeby na spokojnie przy piwku obejrzeć raz jeszcze.

[Kert]

Spoiler (kliknij, by wyświetlić/ukryć)

Po ch** było zabijać leonardo? taki bezsensowny zgon z dupy wyjęty.

Spoiler (kliknij, by wyświetlić/ukryć)

Motyw, który można zinterpretować na kilka sposobów. 1. Bez zabójstwa Candy'ego, nie byłoby mowy o takiej krwawej końcówce (do tego momentu zastanawiałem się, kiedy Tarantino wrzuci swoje ulubione sekwencje z masową strzelaniną). 2. To forma "dopełnienia zadania", "kropki nad i", Candy stanowił największego złoczyńcę, ucieleśnienie zła i finałowe zwieńczenie całej tej filmowej krucjaty. On po prostu musiał zginąć. Tak też nakazuje najbardziej pierwotna konwencja westernów (chociaż trudno nazwać Django westernem, nie zgadza się chociażby rzucające się na pierwszy plan umiejscowienie akcji ). 3. Zamysł, który dojrzał i eksplodował w głowie Shultza od momentu, gdy siostra Candy'ego zaczęła grać bliskiemu mu z racji pochodzenia Beethovena, retrospekcji rozszarpania niewolnika przez psy. Po prostu wiedziałem, że chłop mu nie popuści. Jak sam to głupio określił: "Nie mogłem się powstrzymać".

Dla mnie większym bezsensem była szopka odstawiona przez Shultza i Django, żeby odkupić Broomhildę. Może nie załapałem "mentalności" plantatorów, którą tłumaczył bohater Waltza, ale gdyby zaproponowali wprost 12 000$ za dziewczynę (bądź mniej), której i tak Candy chciał się pozbyć, nie byłoby tego całego krwawego przedstawienia.

Podobało mi się, jak Tarantino ukazuje kontrasty. Niemiec przeciwnikiem segregacji czarnoskórych, Django Siegfriedem z legend IX-wiecznej Ameryki.
Jednak najlepiej nakreśloną postacią jest Stephen, odgrywany przez Samuela L. Jacksona. Facet rewelacyjnie ukazał zasymilowanego murzyna, który za komfort i pozorną kontrolę lizał dupę swemu właścicielowi. Piękna parodia tego, co mieliśmy możliwość zobaczyć w "Przeminęło z wiatrem" i "Północ-południe".
Generalnie aktorsko wszyscy dali radę, nawet Foxx, o którego w całej tej stawce się obawiałem (to jemu przypisano imo najlepsze, a jednocześnie proste kwestie dialogowe i one-linery). Do dzisiaj mam w głowie "I like the way you die, boy".
DiCaprio to klasa. Jego monologi powodowały, że nie widziałem aktora odgrywającego postać, widziałem Candy'ego. Pozerskiego bogacza (pięknie go zgasił Shultz z tekstem o "Trzech muszkieterach"), który odziedziczył rodzinny majątek wraz z całym dobrodziejstwem inwentarza i przesiąknięty ideami o wyższości białych (scena z czaszką - klasyk, specjalnie zwracałem uwagę, gdy kadr przechodził na Schultza, którego potomkowie podobnie podchodzili do kwestii rasowych).

Oczywiście wiele w tym filmie umowności, braku logiki, błędów, co nie zmienia faktu, że to świetna rozrywka.

Gdzieś przeczytałem, że Tarantino oddaje hołd spaghetti westernom i całemu gatunkowi. Nic bardziej mylnego. Hołd, to oddali bracia Cohen "Prawdziwym męstwem" i Andrew Dominik "Zabójstwem Jessiego Jamesa...". Tutaj to jedynie tło dla scenariusza i luźne wpisanie w ramy gatunkowe.

Zabawni byli też ludzie, który swoimi głośnymi komentarzami wyraźnie zaznaczali, że są fanami Tarantino. Bardzo chciałbym już wersję DVD/BR, żeby na spokojnie przy piwku obejrzeć raz jeszcze.

Wpis. Nauczyło mnie to już wcześniej, że nie chodzi się do kina na filmy w weekend premierowy. No ale nie mogłem się powstrzymać. Generalnie wszyscy na sali śmiali się, jak poj**ani, a ja nie mogłem się wczuć w klimat filmu. Do tego co chwilę jakieś gówniane komentarze. A idź pan wchuj.

[windomearl]

Ja dzisiaj w ramach przygotowań do django obejrzalem w końcu bekartów wojny. Bardzo ok jak dla mnie mocne 8=

[Kert]

Jak wiadomo, Tarantino lubi różnymi smaczkami łączyć swoje "uniwersum" filmowe, co tworzy jego swoistą "równoległą rzeczywistość". Poniżej ciekawostka odkryta w Django:

Spoiler (kliknij, by wyświetlić/ukryć)

Dla mniej świadomych, dwa ciekawe artykuły na ten temat:
1  i  2

[BoBaN]

Obejrzałem w końcu Prometeusza (R. Scotta) i jestem miło zaskoczony. Czekam na kolejny film z tej serii, bo koniec zwiastuje ciekawą przygodę. Jednak nie o tym chciałem napisać. Rozj**ało mnie jak wszedłem sobie na fora, żeby poczytać co ludzie piszą o tym filmie. Jak zobaczyłem te setki wpisów gdzie jacyś debile kłócą się z innymi o realizm pewnych scen, to je*łem. Jakie rozkminy tam maja, to aż boli. Chłopaki próbują udowodnić, że sporo scen było nierealistycznych. W tym np. akcja z głową, którą ożywili na chwilę. Naprawdę ci ludzie musieli zapomnieć, że mają do czynienia z filmem sci-fi w którym wiele rzeczy nie da się wytłumaczyć, bo opierają się one o technologie, które są tylko i wyłącznie wymysłem twórców Prometeusza. Aż się boję wchodzić na fora fanów Star Wars.

[Kert]

Co innego realizm wynikający z technologii, a co innego ewidetna beka w końcówce, gdy jedna osoba może przeturlać się i ominąć "wielki rogal" , a druga zginąć biegnąc, jak idiota na wprost. Nie chciałbym zaczynać nowego tematu i hejtu, ale wątpię także, żeby opracowano technologię, która w paręnaście sekund po kompletnym rozcięciu i zszyciu wszystkich mięśni brzucha pozwoliłaby na stanie o własnych siłach, a co dopiero bieganie, skoki i walkę. Do tego doliczmy momentami nielogiczne zachowania postaci.

[el becetol]

Obejrzałem w końcu Prometeusza (R. Scotta) i jestem miło zaskoczony. Czekam na kolejny film z tej serii, bo koniec zwiastuje ciekawą przygodę. Jednak nie o tym chciałem napisać. Rozj**ało mnie jak wszedłem sobie na fora, żeby poczytać co ludzie piszą o tym filmie. Jak zobaczyłem te setki wpisów gdzie jacyś debile kłócą się z innymi o realizm pewnych scen, to je*łem. Jakie rozkminy tam maja, to aż boli. Chłopaki próbują udowodnić, że sporo scen było nierealistycznych. W tym np. akcja z głową, którą ożywili na chwilę. Naprawdę ci ludzie musieli zapomnieć, że mają do czynienia z filmem sci-fi w którym wiele rzeczy nie da się wytłumaczyć, bo opierają się one o technologie, które są tylko i wyłącznie wymysłem twórców Prometeusza. Aż się boję wchodzić na fora fanów Star Wars.

+

[iko]

Boban to swój chłop.
Nie ma sensu znowu zaczynać dyskusji o tym, czy Promek jest 'bezpłciowy', czy może jednak jest to dobre kino sci-fi. Ja tam z kina wyszedłem zadowolony.

[windomearl]

Co innego realizm wynikający z technologii, a co innego ewidetna beka w końcówce, gdy jedna osoba może przeturlać się i ominąć "wielki rogal" , a druga zginąć biegnąc, jak idiota na wprost. Nie chciałbym zaczynać nowego tematu i hejtu, ale wątpię także, żeby opracowano technologię, która w paręnaście sekund po kompletnym rozcięciu i zszyciu wszystkich mięśni brzucha pozwoliłaby na stanie o własnych siłach, a co dopiero bieganie, skoki i walkę. Do tego doliczmy momentami nielogiczne zachowania postaci.

+

[BoBaN]

Co innego realizm wynikający z technologii, a co innego ewidetna beka w końcówce, gdy jedna osoba może przeturlać się i ominąć "wielki rogal" , a druga zginąć biegnąc, jak idiota na wprost. Nie chciałbym zaczynać nowego tematu i hejtu, ale wątpię także, żeby opracowano technologię, która w paręnaście sekund po kompletnym rozcięciu i zszyciu wszystkich mięśni brzucha pozwoliłaby na stanie o własnych siłach, a co dopiero bieganie, skoki i walkę. Do tego doliczmy momentami nielogiczne zachowania postaci.

Ależ mnie zaskoczyłeś. Myślałem, że tutaj są sami normalni fani filmów. Spróbuję odnieść się do tych zarzutów w sposób uwzględniający wspomnianą normalność.

Ad1.
Obie uciekały na wprost. Z tym, że jedna przeżyła ponieważ rogal oparł się o skałę, a ona zmieściła się w utworzonej szczelinie. Czy opłacało się uciekać na bok? Raczej nie ma to znaczenia biorąc pod uwagę ogromne rozmiary tego statku. Tak czy inaczej nie udałoby się uciec ze strefy jaką pokrył rogal kiedy upadał.

Ad2.
Wątpisz, że opracowano by technologię, która pozwalałaby po kilku minutach od zaszycia brzucha poruszać się w miarę swobodnie? Szkoda, że nie masz wątpliwości, że opracowano technologię, która pozwala podróżować tak daleko w przestrzeni kosmicznej. O tym właśnie pisałem kiedy miałem na myśli totalnie głupie wywody sceptyków. Gdyby rozpatrywać ten film pod względem realizmu, to doszlibyśmy do wniosków, że nie powinien trwać nawet 5 minut, bo przecież opracowanie technologii, która pozwala latać w tak dalekie zakątki kosmosu, to bzdura i jest to kompletnie niemożliwe. Po co więc czepiać się technologii, która umożliwia szybkie operacje i szybka rekonwalescencję? Teraz rozumiesz dlaczego taki bezsens i głupota biją od tych dyskusji na forach o filmie?

Ad3.
Nielogiczne zachowania postaci? Które to zachowania masz na myśli? Bo mnie zdziwiło jedynie zachowania jednego z członków załogi, który zbliżył się to tego "węża" w pomieszczeniu z posągiem głowy. Aczkolwiek można to wytłumaczyć zwykłą ludzką ciekawością.

[windomearl]

A wcześniej nie był ciekaw trupa inżyniera tylko spierdolił w popłochu? Do tego czy oni czasem nie zgubili się mając całą mapę statku w 3d?

[el becetol]

Ludzie w filmach zachowują się głupio w ekstremalnych sytuacjach, więc film musi być nierealistyczny. Przecież wiadomo że w prawdziwym świecie każdy człowiek zachowuje się racjonalnie i przemyślanie, a te wszystkie filmiki z debilami na youtube to fotomontaż.

Naukowiec podszedł do węża, no jaki ten film głupi, przecież w prawdziwym świecie nikt by nie ryzykował w taki sposób.



Przecież mógłby umrzeć, np podchodząc do płaszczki, a takie rzeczy nigdy, przenigdy nie zdażyły się w prawdziwym świecie. Tak więc naukowiec który dotyka węża jest absolutnie nierealistyczny, a cały film przez tę scenę zasługuje na 1/10. Prawda, chłopaki?

Chłopaki?

[BoBaN]

@Windom
Kto miał mapę? Mapę miała centrala w statku, a oni jedynie kierowali się ich wskazówkami. Zapomniałeś chyba, że wtedy nadeszła burza, która (jak sami stwierdzili) powodowała zakłócenia w komunikacji. Oglądajcie uważniej, to nie będziecie mieli potem takich zarzutów do filmów. Do trupów inżynierów podeszli oboje, a potem zdecydowali się wrócić i dotarli do pomieszczenia w posągiem. Tam znaleźli te węże. Jak wynikało z ich rozmowy kiedy je zobaczyli, pomyśleli że są one jedynie ciekawe (nie odebrali ich zachowania jako agresywne). Chociaż tak jak pisałem, to był jedyny moment, który zwrócił moja uwagę i dlatego też o nim napisałem, bo pewnie ja bym nie podszedł do czegoś takiego.

EDIT.
Becet dobrze to podsumował. Plus.

[windomearl]

@becet
Nigdy nie pisalem, ze dalbym temu filmowi 1/10.

[Kert]

Co innego realizm wynikający z technologii, a co innego ewidetna beka w końcówce, gdy jedna osoba może przeturlać się i ominąć "wielki rogal" , a druga zginąć biegnąc, jak idiota na wprost. Nie chciałbym zaczynać nowego tematu i hejtu, ale wątpię także, żeby opracowano technologię, która w paręnaście sekund po kompletnym rozcięciu i zszyciu wszystkich mięśni brzucha pozwoliłaby na stanie o własnych siłach, a co dopiero bieganie, skoki i walkę. Do tego doliczmy momentami nielogiczne zachowania postaci.

Ależ mnie zaskoczyłeś. Myślałem, że tutaj są sami normalni fani filmów. Spróbuję odnieść się do tych zarzutów w sposób uwzględniający wspomnianą normalność.

Ad1.
Obie uciekały na wprost. Z tym, że jedna przeżyła ponieważ rogal oparł się o skałę, a ona zmieściła się w utworzonej szczelinie. Czy opłacało się uciekać na bok? Raczej nie ma to znaczenia biorąc pod uwagę ogromne rozmiary tego statku. Tak czy inaczej nie udałoby się uciec ze strefy jaką pokrył rogal kiedy upadał.

Ad2.
Wątpisz, że opracowano by technologię, która pozwalałaby po kilku minutach od zaszycia brzucha poruszać się w miarę swobodnie? Szkoda, że nie masz wątpliwości, że opracowano technologię, która pozwala podróżować tak daleko w przestrzeni kosmicznej. O tym właśnie pisałem kiedy miałem na myśli totalnie głupie wywody sceptyków. Gdyby rozpatrywać ten film pod względem realizmu, to doszlibyśmy do wniosków, że nie powinien trwać nawet 5 minut, bo przecież opracowanie technologii, która pozwala latać w tak dalekie zakątki kosmosu, to bzdura i jest to kompletnie niemożliwe. Po co więc czepiać się technologii, która umożliwia szybkie operacje i szybka rekonwalescencję? Teraz rozumiesz dlaczego taki bezsens i głupota biją od tych dyskusji na forach o filmie?

Ad3.
Nielogiczne zachowania postaci? Które to zachowania masz na myśli? Bo mnie zdziwiło jedynie zachowania jednego z członków załogi, który zbliżył się to tego "węża" w pomieszczeniu z posągiem głowy. Aczkolwiek można to wytłumaczyć zwykłą ludzką ciekawością.

O filmie napisałem swojego czasu bardzo dużo, nie chce mi się powtarzać znowu, więc będzie krótko:

Ad. 1.
Shaw ewidentnie przeturlała, a mega inteligentna i przebiegła pani Vickers biegnie na wprost? Stek bzdur. Poza tym sam sobie odpowiedziałeś: "ogromne rozmiary statku" i "nie dałoby się go ominąć" > Shaw się turla i omija, choć obie biegną obok siebie.

Ad. 2.
Ok, rozumiem. Jednak akcja z Shaw nieco daje po oczach. Szybkie szycie, "atak zszywaczem", pacjent non stop nerwowo się porusza. Uwierz, że mam sporą tolerancję na bzdury, ale trochę jednak przesadzili. I mam na myśli całą tę komiczną scenę "narodzin".

Ad. 3.
M.in. wymieniłeś. "Panowie naukowcy", którzy zachowują się, jak dzieci w piaskownicy. Wszyscy się zachowują, jakby pojechali na wycieczkę do innego kraju. Tak na szybko - proponuję porównać z pierwszym Alien, jak reaguje załoga na "nowości". Nie twierdzę, że było to ukazane idealnie, ale chociaż stwarzano pozory.

Nie chce mi się tego ciągnąć dalej. Zapraszam do moich wcześniejszych postów w tym temacie. Generalnie film nie jest zły i nic do niego nie mam, problem w tym, że rozwija pewne uniwersum i robi to imo dość nieudolnie. Tyle.

[BoBaN]

Ad. 1.
Shaw ewidentnie przeturlała, a mega inteligentna i przebiegła pani Vickers biegnie na wprost? Stek bzdur. Poza tym sam sobie odpowiedziałeś: "ogromne rozmiary statku" i "nie dałoby się go ominąć" > Shaw się turla i omija, choć obie biegną obok siebie.

Przed chwilą jeszcze raz, specjalnie żeby sprawdzić, odpaliłem końcówkę filmu. Ona nigdzie się nie turla. Wręcz przeciwnie. Leży na plecach i widząc upadający rogal odczołguje się na wprost do tyłu. Nie ma tam żadnego turlania na bok. Statek upada, obraz się ściemnia i po chwili (scena sugeruje, że minął jakiś czas zanim Shaw się ocknęła, bo system informuje ją o niewielkiej ilości tlenu, który pozostał jej do dyspozycji w skafandrze), bohaterka czołgając się, wydostaje się spod wraku statku.

EDIT.
Już wiem, o którym momencie mówisz. Ty mówisz o tym kiedy rogal turla się zanim jeszcze upadł. Wtedy Shaw potyka się i zanim obwód rogala do niej dociera, to turla się na bok. Ja pisałem o scenie kiedy rogal się zatrzymał i upadł wprost na bohaterkę.

PS. Na koniec napiszę tylko, że lubię serię Alien i po Prometeuszu nie czułem żadnego niesmaku. Wręcz cieszę się, że dowiemy się o początkach całej tej historii, a kolejne części będą starały się wyjaśnić pochodzenie gatunku ludzkiego, bo to zawsze jest ciekawe. Przed seansem bałem się, że zrobią z tą serią to co zrobiono w moim ukochanym Terminatorem. Jedynka i dwójka to filmy, które uwielbiam (dwójkę mogę oglądać milion razy i zawsze będzie robiła na mnie wrażenie), natomiast to co się stało potem z tym kultowym filmem, to straszna żenua. Całe szczęście Alien według mnie nie ucierpiał po Prometeuszu.

[windomearl]

A 4 część Aliena Ci się podoba?

[BoBaN]

Nie ulegam ogólnemu hejtowi na tą część i uważam, że jest ok. Co prawda ma trochę głupich scen, ale nie przeszkadzało mi to w ogólnym odbiorze filmu. Dla mnie film musi być naprawdę kompletnie pozbawiony klimatu i sensu serii, żebym uznał go za denny. Tak właśnie jak miało to miejsce z Terminatorem po drugiej części. Nie robię z siebie wielkiego znawcy i krytyka filmów. Po prostu oglądam coś i wiem jakie jest moje ogólne odczucie. W przypadku każdego filmu z serii Alien było ono bardzo pozytywne. W przypadku Terminatora, pozytywne było tylko przy dwóch pierwszych częściach. W dobie interneciku namnożyło się mnóstwo "krytyków", którzy silą się na swoje mądrości i to jest przykre. Często jak patrzę na oceny filmów, to mam wrażenie, że na rynku jest sam chłam po za paroma wyjątkami. Przez to często omijały mnie ciekawe filmy. W momencie kiedy przestałem sugerować się oceną i komentarzami domorosłych znawców filmów, zacząłem trafiać na całkiem wartościowe filmy, których zapewne nie obejrzałbym gdybym czytał te wszystkie mądrości "krytyków".

[Moldar]

Nie ulegam ogólnemu hejtowi na tą część i uważam, że jest ok. Co prawda ma trochę głupich scen, ale nie przeszkadzało mi to w ogólnym odbiorze filmu. Dla mnie film musi być naprawdę kompletnie pozbawiony klimatu i sensu serii, żebym uznał go za denny.

Tak właśnie jest z Prometeuszem, film jest nudny, niczego nie wyjaśnia, nawet nie trzyma w napięciu.

[BoBaN]

Może dla Ciebie. Dla mnie był ciekawy i trzymał w napięciu (wyjaśnia powstanie obcego i rozwiązuje zagadkę obiektu, który został znaleziony przez załogę Nostromo). W dodatku jego zakończenie zapowiada bardzo ciekawy dalszy ciąg.

[Kert]

IMO największym problemem są tutaj fani. Po Aliens zrobił się taki boom domniemań, historii, uniwersum samo się tworzyło na podstawie książek, komiksów i fan-zinów. Fincher wszystko rozjebał, jak o skały, gdy uśmiercił na początku Alien 3 całą załogę. Osobiście Alien 3 nieźle mi podszedł i nie rozumiem hejtu. Fanatykom pozostało jaranie się genezą Obcego i Space Jockey'i. Wystarczyło, że Ridley wsadził w Alien te kilka minut z wnętrza statku z rozerwanym skafandrem dużej postaci i ludzie dostali zajoba. Skąd, gdzie, jak? Tej aury troszkę mi brakowało w Prometeuszu. IMO o wiele ciekawiej wypadł wątek relacji Davida z załogą, ale to już znamy wzdłuż i wszerz z innych filmów i wątków sci-fi. Poczułem mały zawód, bo Ridley troszkę zaniedbał temat, pakując taki potencjał w słabą fabułę. Winien być subtelniejszy. Toć już virale przed premierą Prometeusza zapowiadały coś bardziej klimatycznego (David, rozmowa kwalifikacyjna Shaw, przemówienie Weylanda). Oby zakończenie i to, co zapowiada nie spowodowało większego zawodu, niż zaprzepaszczenie Matrixa przez Wachowskich. Zgodzimy się, że skubaniec zakończeniem i pewną obietnicą wchodzi na bardzo głęboką wodę.
Nie oznacza to, że film ogląda się źle i jest mało wartościowy. To niezłe kino, ale tylko niezłe, choć ma wiele smaczków - polecam m.in. wcześniejsze posty Beceta o odniesieniach religijnych w tym wątku, jak i m.in. moje domniemania, co do Vickers. W sumie tyle, więcej już drążył nie będę.

[BoBaN]

Zgodzimy się, że skubaniec zakończeniem i pewną obietnicą wchodzi na bardzo głęboką wodę.

A no fakt i dlatego też się jaram. Mam nadzieję, że podoła.

Btw. Na fali prequeli muszę zobaczyć sobie tego nowego (z 2011) The Thing.

[lupinator]

Wpis. Nauczyło mnie to już wcześniej, że nie chodzi się do kina na filmy w weekend premierowy. No ale nie mogłem się powstrzymać. Generalnie wszyscy na sali śmiali się, jak poj**ani, a ja nie mogłem się wczuć w klimat filmu. Do tego co chwilę jakieś gówniane komentarze. A idź pan wchuj.

Ja mimo lekkich problemów z wczuciem się to na scenie z workami nie wyrobiłem i przyznam szczerze, że chyba nigdy się tak w kinie nie śmiałem.

[Kert]

Wpis. Nauczyło mnie to już wcześniej, że nie chodzi się do kina na filmy w weekend premierowy. No ale nie mogłem się powstrzymać. Generalnie wszyscy na sali śmiali się, jak poj**ani, a ja nie mogłem się wczuć w klimat filmu. Do tego co chwilę jakieś gówniane komentarze. A idź pan wchuj.

Ja mimo lekkich problemów z wczuciem się to na scenie z workami nie wyrobiłem i przyznam szczerze, że chyba nigdy się tak w kinie nie śmiałem.

Masz powtórkę na dobry sen:

Spoiler (kliknij, by wyświetlić/ukryć)

[Kert]

Co do Prometeusza jeszcze, jak ktoś ma dużo czasu, polecam tekst (oraz link):

Spoiler (kliknij, by wyświetlić/ukryć)

Prometheus Unbound: What The Movie Was Actually About

Prometheus contains such a huge amount of mythic resonance that it effectively obscures a more conventional plot. I'd like to draw your attention to the use of motifs and callbacks in the film that not only enrich it, but offer possible hints as to what was going on in otherwise confusing scenes.

Let's begin with the eponymous titan himself, Prometheus. He was a wise and benevolent entity who created mankind in the first place, forming the first humans from clay. The Gods were more or less okay with that, until Prometheus gave them fire. This was a big no-no, as fire was supposed to be the exclusive property of the Gods. As punishment, Prometheus was chained to a rock and condemned to have his liver ripped out and eaten every day by an eagle. (His liver magically grew back, in case you were wondering.)

Fix that image in your mind, please: the giver of life, with his abdomen torn open. We'll be coming back to it many times in the course of this article.

The ethos of the titan Prometheus is one of willing and necessary sacrifice for life's sake. That's a pattern we see replicated throughout the ancient world. J G Frazer wrote his lengthy anthropological study, The Golden Bough, around the idea of the Dying God - a lifegiver who voluntarily dies for the sake of the people. It was incumbent upon the King to die at the right and proper time, because that was what heaven demanded, and fertility would not ensue if he did not do his royal duty of dying.

Now, consider the opening sequence of Prometheus. We fly over a spectacular vista, which may or may not be primordial Earth. According to Ridley Scott, it doesn't matter. A lone Engineer at the top of a waterfall goes through a strange ritual, drinking from a cup of black goo that causes his body to disintegrate into the building blocks of life. We see the fragments of his body falling into the river, twirling and spiralling into DNA helices.

Ridley Scott has this to say about the scene: 'That could be a planet anywhere. All he’s doing is acting as a gardener in space. And the plant life, in fact, is the disintegration of himself. If you parallel that idea with other sacrificial elements in history – which are clearly illustrated with the Mayans and the Incas – he would live for one year as a prince, and at the end of that year, he would be taken and donated to the gods in hopes of improving what might happen next year, be it with crops or weather, etcetera.'

Can we find a God in human history who creates plant life through his own death, and who is associated with a river? It's not difficult to find several, but the most obvious candidate is Osiris, the epitome of all the Frazerian 'Dying Gods'.

And we wouldn't be amiss in seeing the first of the movie's many Christian allegories in this scene, either. The Engineer removes his cloak before the ceremony, and hesitates before drinking the cupful of genetic solvent; he may well have been thinking 'If it be Thy will, let this cup pass from me.'

So, we know something about the Engineers, a founding principle laid down in the very first scene: acceptance of death, up to and including self-sacrifice, is right and proper in the creation of life. Prometheus, Osiris, John Barleycorn, and of course the Jesus of Christianity are all supposed to embody this same principle. It is held up as one of the most enduring human concepts of what it means to be 'good'.

Seen in this light, the perplexing obscurity of the rest of the film yields to an examination of the interwoven themes of sacrifice, creation, and preservation of life. We also discover, through hints, exactly what the nature of the clash between the Engineers and humanity entailed.

The crew of the Prometheus discover an ancient chamber, presided over by a brooding solemn face, in which urns of the same black substance are kept. A mural on the wall presents an image which, if you did as I asked earlier on, you will recognise instantly: the lifegiver with his abdomen torn open. Go and look at it here to refresh your memory. Note the serenity on the Engineer's face here.

And there's another mural there, one which shows a familiar xenomorph-like figure. This is the Destroyer who mirrors the Creator, I think - the avatar of supremely selfish life, devouring and destroying others purely to preserve itself. As Ash puts it: 'a survivor, unclouded by conscience, remorse or delusions of morality.'

Through Shaw and Holloway's investigations, we learn that the Engineers not only created human life, they supervised our development. (How else are we to explain the numerous images of Engineers in primitive art, complete with star diagram showing us the way to find them?) We have to assume, then, that for a good few hundred thousand years, they were pretty happy with us. They could have destroyed us at any time, but instead, they effectively invited us over; the big pointy finger seems to be saying 'Hey, guys, when you're grown up enough to develop space travel, come see us.' Until something changed, something which not only messed up our relationship with them but caused their installation on LV-223 to be almost entirely wiped out.

From the Engineers' perspective, so long as humans retained that notion of self-sacrifice as central, we weren't entirely beyond redemption. But we went and screwed it all up, and the film hints at when, if not why: the Engineers at the base died two thousand years ago. That suggests that the event that turned them against us and led to the huge piles of dead Engineers lying about was one and the same event. We did something very, very bad, and somehow the consequences of that dreadful act accompanied the Engineers back to LV-223 and massacred them.

If you have uneasy suspicions about what 'a bad thing approximately 2,000 years ago' might be, then let me reassure you that you are right. An astonishing excerpt from the Movies.com interview with Ridley Scott:

Movies.com: We had heard it was scripted that the Engineers were targeting our planet for destruction because we had crucified one of their representatives, and that Jesus Christ might have been an alien. Was that ever considered?

Ridley Scott: We definitely did, and then we thought it was a little too on the nose. But if you look at it as an “our children are misbehaving down there” scenario, there are moments where it looks like we’ve gone out of control, running around with armor and skirts, which of course would be the Roman Empire. And they were given a long run. A thousand years before their disintegration actually started to happen. And you can say, "Let's send down one more of our emissaries to see if he can stop it." Guess what? They crucified him.

Yeah. The reason the Engineers don't like us any more is that they made us a Space Jesus, and we broke him. Reader, that's not me pulling wild ideas out of my arse. That's RIDLEY SCOTT.

So, imagine poor crucified Jesus, a fresh spear wound in his side. Oh, hey, there's the 'lifegiver with his abdomen torn open' motif again. That's three times now: Prometheus, Engineer mural, Jesus Christ. And I don't think I have to mention the 'sacrifice in the interest of giving life' bit again, do I? Everyone on the same page? Good.

So how did our (in the context of the film) terrible murderous act of crucifixion end up wiping out all but one of the Engineers back on LV-223? Presumably through the black slime, which evidently models its behaviour on the user's mental state. Create unselfishly, accepting self-destruction as the cost, and the black stuff engenders fertile life. But expose the potent black slimy stuff to the thoughts and emotions of flawed humanity, and 'the sleep of reason produces monsters'. We never see the threat that the Engineers were fleeing from, we never see them killed other than accidentally (decapitation by door), and we see no remaining trace of whatever killed them. Either it left a long time ago, or it reverted to inert black slime, waiting for a human mind to reactivate it.

The black slime reacts to the nature and intent of the being that wields it, and the humans in the film didn't even know that they WERE wielding it. That's why it remained completely inert in David's presence, and why he needed a human proxy in order to use the stuff to create anything. The black goo could read no emotion or intent from him, because he was an android.

Shaw's comment when the urn chamber is entered - 'we've changed the atmosphere in the room' - is deceptively informative. The psychic atmosphere has changed, because humans - tainted, Space Jesus-killing humans - are present. The slime begins to engender new life, drawing not from a self-sacrificing Engineer but from human hunger for knowledge, for more life, for more everything. Little wonder, then, that it takes serpent-like form. The symbolism of a corrupting serpent, turning men into beasts, is pretty unmistakeable.

Refusal to accept death is anathema to the Engineers. Right from the first scene, we learned their code of willing self-sacrifice in accord with a greater purpose. When the severed Engineer head is temporarily brought back to life, its expression registers horror and disgust. Cinemagoers are confused when the head explodes, because it's not clear why it should have done so. Perhaps the Engineer wanted to die again, to undo the tainted human agenda of new life without sacrifice.

But some humans do act in ways the Engineers might have grudgingly admired. Take Holloway, Shaw's lover, who impregnates her barren womb with his black slime riddled semen before realising he is being transformed into something Other. Unlike the hapless geologist and botanist left behind in the chamber, who only want to stay alive, Holloway willingly embraces death. He all but invites Meredith Vickers to kill him, and it's surely significant that she does so using fire, the other gift Prometheus gave to man besides his life.

The 'Caesarean' scene is central to the film's themes of creation, sacrifice, and giving life. Shaw has discovered she's pregnant with something non-human and sets the autodoc to slice it out of her. She lies there screaming, a gaping wound in her stomach, while her tentacled alien child thrashes and squeals in the clamp above her and OH HEY IT'S THE LIFEGIVER WITH HER ABDOMEN TORN OPEN. How many times has that image come up now? Four, I make it. (We're not done yet.)

And she doesn't kill it. And she calls the procedure a 'caesarean' instead of an 'abortion'.

(I'm not even going to begin to explore the pro-choice versus forced birth implications of that scene. I don't think they're clear, and I'm not entirely comfortable doing so. Let's just say that her unwanted offspring turning out to be her salvation is possibly problematic from a feminist standpoint and leave it there for now.)

Here's where the Christian allegories really come through. The day of this strange birth just happens to be Christmas Day. And this is a 'virgin birth' of sorts, although a dark and twisted one, because Shaw couldn't possibly be pregnant. And Shaw's the crucifix-wearing Christian of the crew. We may well ask, echoing Yeats: what rough beast, its hour come round at last, slouches towards LV-223 to be born?

Consider the scene where David tells Shaw that she's pregnant, and tell me that's not a riff on the Annunciation. The calm, graciously angelic android delivering the news, the pious mother who insists she can't possibly be pregnant, the wry declaration that it's no ordinary child... yeah, we've seen this before.

'And the angel answered and said unto her, The Holy Ghost shall come upon thee, and the power of the Highest shall overshadow thee: therefore also that holy thing which shall be born of thee shall be called the Son of God. And, behold, thy cousin Elisabeth, she hath also conceived a son in her old age: and this is the sixth month with her, who was called barren.'

A barren woman called Elizabeth, made pregnant by 'God'? Subtle, Ridley.

Anyway. If it weren't already clear enough that the central theme of the film is 'I suffer and die so that others may live' versus 'you suffer and die so that I may live' writ extremely large, Meredith Vickers helpfully spells it out:

'A king has his reign, and then he dies. It's inevitable.'

Vickers is not just speaking out of personal frustration here, though that's obviously one level of it. She wants her father out of the way, so she can finally come in to her inheritance. It's insult enough that Weyland describes the android David as 'the closest thing I have to a son', as if only a male heir was of any worth; his obstinate refusal to accept death is a slap in her face.

Weyland, preserved by his wealth and the technology it can buy, has lived far, far longer than his rightful time. A ghoulish, wizened creature who looks neither old nor young, he reminds me of Slough Feg, the decaying tyrant from the Slaine series in British comic 2000AD. In Slaine, an ancient (and by now familiar to you, dear reader, or so I would hope) Celtic law decrees that the King has to be ritually and willingly sacrificed at the end of his appointed time, for the good of the land and the people. Slough Feg refused to die, and became a rotting horror, the embodiment of evil.

The image of the sorcerer who refuses to accept rightful death is fundamental: it even forms a part of some occult philosophy. In Crowley's system, the magician who refuses to accept the bitter cup of Babalon and undergo dissolution of his individual ego in the Great Sea (remember that opening scene?) becomes an ossified, corrupted entity called a 'Black Brother' who can create no new life, and lives on as a sterile, emasculated husk.

With all this in mind, we can better understand the climactic scene in which the withered Weyland confronts the last surviving Engineer. See it from the Engineer's perspective. Two thousand years ago, humanity not only murdered the Engineers' emissary, it infected the Engineers' life-creating fluid with its own tainted selfish nature, creating monsters. And now, after so long, here humanity is, presumptuously accepting a long-overdue invitation, and even reawakening (and corrupting all over again) the life fluid.

And who has humanity chosen to represent them? A self-centred, self-satisfied narcissist who revels in his own artificially extended life, who speaks through the medium of a merely mechanical offspring. Humanity couldn't have chosen a worse ambassador.

It's hardly surprising that the Engineer reacts with contempt and disgust, ripping David's head off and battering Weyland to death with it. The subtext is bitter and ironic: you caused us to die at the hands of our own creation, so I am going to kill you with YOUR own creation, albeit in a crude and bludgeoning way.

The only way to save humanity is through self-sacrifice, and this is exactly what the captain (and his two oddly complacent co-pilots) opt to do. They crash the Prometheus into the Engineer's ship, giving up their lives in order to save others. Their willing self-sacrifice stands alongside Holloway's and the Engineer's from the opening sequence; by now, the film has racked up no less than five self-sacrificing gestures (six if we consider the exploding Engineer head).

Meredith Vickers, of course, has no interest in self-sacrifice. Like her father, she wants to keep herself alive, and so she ejects and lands on the planet's surface. With the surviving cast now down to Vickers and Shaw, we witness Vickers's rather silly death as the Engineer ship rolls over and crushes her, due to a sudden inability on her part to run sideways. Perhaps that's the point; perhaps the film is saying her view is blinkered, and ultimately that kills her. But I doubt it. Sometimes a daft death is just a daft death.

Finally, in the squidgy ending scenes of the film, the wrathful Engineer conveniently meets its death at the tentacles of Shaw's alien child, now somehow grown huge. But it's not just a death; there's obscene life being created here, too. The (in the Engineers' eyes) horrific human impulse to sacrifice others in order to survive has taken on flesh. The Engineer's body bursts open - blah blah lifegiver blah blah abdomen ripped apart hey we're up to five now - and the proto-Alien that emerges is the very image of the creature from the mural.

On the face of it, it seems absurd to suggest that the genesis of the Alien xenomorph ultimately lies in the grotesque human act of crucifying the Space Jockeys' emissary to Israel in four B.C., but that's what Ridley Scott proposes. It seems equally insane to propose that Prometheus is fundamentally about the clash between acceptance of death as a condition of creating/sustaining life versus clinging on to life at the expense of others, but the repeated, insistent use of motifs and themes bears this out.

As a closing point, let me draw your attention to a very different strand of symbolism that runs through Prometheus: the British science fiction show Doctor Who. In the 1970s episode 'The Daemons', an ancient mound is opened up, leading to an encounter with a gigantic being who proves to be an alien responsible for having guided mankind's development, and who now views mankind as a failed experiment that must be destroyed. The Engineers are seen tootling on flutes, in exactly the same way that the second Doctor does. The Third Doctor had an companion whose name was Liz Shaw, the same name as the protagonist of Prometheus. As with anything else in the film, it could all be coincidental; but knowing Ridley Scott, it doesn't seem very likely.

QUICK EDIT: Just noting down some of the other Christian symbolism I missed, with thanks to those who pointed them out: David washes Weyland's feet, and I'm told that when Janek and his co-pilots sacrifice their lives to save the Earth, they apparently stand in the form of crucifixes, their arms held out. ('Hands up'?) So you have three 'crucified' guys, one in the middle higher up, the other two on the sides, lower down. All a bit Calvary. However, I don't remember that bit very clearly myself, so I'll have to go see it again.