Rap USA

[Solid Snake 1989]

Losing Out Feat. Royce Da 5'9" - to pewnie wszyscy znają

łosz kur*a, chyba przesłucham resztę jego kawałków, zajebisty beat!!! Jak by były + to by poleciał do ciebie za pokazanie mi tego kawałka

[blach0r]

blachor popraw linka bo nie dziala

Thx, już działa

[adriano]

Ok - oto mój klasyk:

Rok 1992, totalnie nieznany producent robi płytę jeszcze mniej znanemu duetowi 12-letnich raperów.
Producentem tym jest Jermaine Dupri, zespołem - Kris Kross, a płytą Totally Krossed Out.

Powstaje takie coś:


Świat eksploduje...

Teraz mamy rok 2009 i media atakują nas prymitywnym rapem typu Soulja Boya...

Dziękuje za uwagę.

[Wuher]

Zamieszczam moje zestawienie najciekawszych płyt tego roku, jakby kogoś ciekawiło, kolejność przypadkowa, troche się tego nazbierało:

[deepthroat]

Ok - oto mój klasyk:

Rok 1992, totalnie nieznany producent robi płytę jeszcze mniej znanemu duetowi 12-letnich raperów.
Producentem tym jest Jermaine Dupri, zespołem - Kris Kross, a płytą Totally Krossed Out.

Powstaje takie coś:


Świat eksploduje...

Teraz mamy rok 2009 i media atakują nas prymitywnym rapem typu Soulja Boya...

Dziękuje za uwagę.

Umieszczanie Kris Kross w jednym poście z Soulja Boyem to wystarczająca obelga dla tych pierwszych.

[adriano]

Kolejną mniej znaną płytą, którą chciałbym polecić jest...

Lewis Parker - Masquerades & Silhouettes (1998)
1.   Theme From "The Ancients"
2.   Shadows of Autumn - (dirty version)
3.   Thousand Fragments, A
4.   Fake Charades - (dirty version)
5.   Crusades
6.   Song of the Desert
7.   Eyes of Dreams
8.   101 Pianos (I've Put Out the Lights)

W nr 7 Klanu napisano o tym EP:

"... Jego Poezja wspołgra z muzyką tworząc spójne konceptualne dzieło jakich mało we wspołczesnym hip hopie. Nie niweczą tej spójności wycieczki do krainy orientu w utworach " Crusaders " i " Song of the Desert " , równie egzotyczne jak podróz kosmiczna. Największe zalety tej produkcji to oryginalność treści artystycznych przy jednoczesnym zachowaniu wszystkich elementów , zabiegów , i chwytów formalnych właściwych muzyce hip hop.
Budzi to nadzieje , ze w hip hopie ukryta jest niezmierzona potencja kreatywna i sprawi ona , iż usłyszymy jeszcze z vinyli i compaktów rzeczy , o których nie śniło sie nawet filozofom. ocena - 5 "

Płyta absolutnie genialna, wracam do niej regularnie i za każdym razem urzeka mnie jej niezwykły klimat. Niezwykła aranżacja - na której wzorowało się potem wielu producentów(np. Noon robiąc Światła Miasta). Bity są surowe - w klasycznym stylu. Do tego niezwykły rap Lewisa(to Brytyjczyk).

Ulubione kawałki(trudno wybrać, bo całe EP jest genialne):

[Sylvan Wielki]

Jakie gówno, jakie gówno mi się podoba A-n ma rację, Kanyego traktuję jako oczywiście taki spinoff od normalnego rapu.

to tez

Nie przepadam za Chino, ale fajne



Jeżeli o stronie producenckiej mówimy, to przez ostatnie 2 lata Black Milk zgarnia całą pulę (Genialne Popular Demand i troszkę słabsze Tronic)

Mnie od Kany'ego podoba się -> . Bardzo dobrze na imprezach się sprawdza, gdzie puszczają tego typu muzykę.
Sam West jest śmieszny (albo taki PR ma). Arogancki, bezczelny, ale ogromny wpływ ma na to niemożliwie opasłe konto. 

[adriano]

Podsumowanie roku 2009

Najwięcej słuchałem:
Fashawn - Boy Meets World
Kid Cudi - Man On The Moon: The End Of Day
Mos Def - The Ecstatic
Brother Ali - US
J Dilla - Jay Stay Paid
Jay-Z - Blueprint 3
Lewis Parker - The Puzzle/Episode One/The Big Game
Masta Ace & Edo G - Arts & Entertainment
Mayer Hawthorne - A Strange Arrangement(wiem, że to nie rap - ale nie może zabraknąć tej płyty w zestawieniu)
Method Man & Redman - Blackout 2
Raekwon - OBCL 2
Q-Tip - Kamaal The Abstract(nareszcie płyta wyszła)
Royce Da 5'9 - Street Hop

Płyta roku: brak zdecydowanego faworyta. Gdybym miał wybierać na siłę zastanawiałbym się nad Mos Defem, Fashawnem lub Royce'm.
Debiut roku: Fashawn
Pozytywne zaskoczenie roku: Mos Def, Kid Cudi, Mayer Hawthorne
Rozczarowanie roku: przedłużające się oczekiwanie na płyty Reflection Eternal 2, nowego Black Milka i Cats & Dogs Evidence'a

[deepthroat]

Jak możesz to wrzuć też listę do tematu "Podsumowanie roku", bo coś mało osób podchwyciło ideę.

[blach0r]

Jako że łykaj klasyka:

[Patosław]

Pomimo tego, że rapu wybitnie nie lubię, to ten kawałek bardzo mi się spodobał.

[gawi]

Nie jest to może "rap usa" jak wskazuje temat. Ale jest "much beyond american rap". Przedstawiam Wam prosto z największej wyspy na świecie, strejt from Australia, tada tada tada: Bliss n Eso.


Flying Colours (2008)


Day of the Dog

Dwie powyższe płyty to 2 mistrzowskie krążki. Trudno mi ocenić, który album lepszy. Sprawdźcie oba . Poniżej kilka "próbek"

[hanza]

Nie jest to może "rap usa" jak wskazuje temat. Ale jest "much beyond american rap". Przedstawiam Wam prosto z największej wyspy na świecie, strejt from Australia, tada tada tada: Bliss n Eso.

Az sie lezka w oku zakrecila mieszkalem szmat czasu tam gdzie krecili clipa na Marobra beach. Dzielnica tylko dla gangsta twardzieli kumaci wiedza o co chodzi.
a kawalek spoko

[BoBaN]

Kto robi okładki na te płyty? Chyba ktoś niewidomy.

[blach0r]

A co w nich złego?

[gawi]

No właśnie... pokaż dobre okładki wg Ciebie

[dark\]

wg.

bez kropy

Kto robi okładki na te płyty? Chyba ktoś niewidomy.

zgodze sie co do pierwszej, natomiast druga jest bardzo dobra
Wiadomość scalona: [time]Styczeń 18, 2010, 23:57:54 pm[/time]

to jest gut

[gawi]

Dla zainteresowanych - już wyszło. Jestem jego fanboyem od Deadringer z 2002, nawet oryginał sobie sprawiłem wtedy , a bardzo ciężko było go zdobyć w Polsce (nie wiem jak teraz)

[adriano]

Trochę boję się sprawdzać.
RJD2 to mój mistrz - pierwsze dwie płyty to czysta masakra jest!
Trzecia - nieco mniej wpada w moje gusta.

Zobaczymy co tam wysmażył na czwartym LP...

[gawi]

jeszcze tej nie słuchałem, ale czytałem recenzje, że jest bardziej jak pierwsza i druga niż jak trzecia (chociaż tu też trochę śpiewa)...

posłucham to się wypowiem

[adriano]

Już druga płyta była dla mnie ciężkostrawna ze względu na zbyt dużą ilość wokalu oraz specyficzne sample - ale po czasie przekonałem się do niej i uważam, że jest w niej coś niezwykłego.
Pierwsza płyta to przede wszystkim klimat(The Horror to po prostu arcydzieło). Ciężko jest oceniać kolejne dokonania RJ nie patrząc przez pryzmat genialnego debiutu.
Nic, posłucham i zobaczymy co będzie...

[gawi]

"The Colossus, as it stands, is as an album whose title is perhaps a reference to RJ’s triumphant return to the hip-hop/producing game"
Wiadomość scalona: Stycznia 19, 2010, 17:14:10 pm
Przesłuchałem płytę i jakoś czuję, że czegoś brakuje. Nie ma tu ani jednego insta-klasyka. Generalnie cały album trzyma dobry poziom, ale nie taki jak się spodziewałem po RJ'u. Miało wyrywać z butow, kurde no! Oczywiście dam Kolosowi jeszcze szansę, nawet nie jedną, ale na obecną chwilę, po pierwszym przesłuchaniu - takie 7,5/10, czyli dobrze, ale bez rewelacji.

[adriano]

Jestem mocno zawiedziony tą płytą - wygląda na to, że RJD2 tak jak DJ Shadow, z płyty na płytę lata coraz niżej.
Nie oczekuje od niego drugiego Deadringer - takie klasyki nagrywa się raz w życiu, ale IMO po pierwszym przesłuchaniu najnowsze LP w ogóle mi nie weszło.

Zaskoczenie na plus to natomiast płyta Somalijskiego rapera K'naan pt. Troubadour . Wspaniałe brzmienie, świetna liryka i ogólny pozytywny feeling. Cała płyta wchodzi lekko i bez skipów. Prawdziwa definicja tego, co czego służy hip-hop. Polecam!

IMO jedne z lepszych momentów na płycie:

[gawi]

Ja z tego albumu najbardziej lubię to:


ale zdecydowanie wolę poprzedni album Somalijczyka The Dusty Foot Philosopher



Kilka kawałków:

[blach0r]

Ja ostatnio sobie słucham mixtape'u West Coast Streets on Fire i Channel 10 CNNu:

Fajnie, że na mixie jest ten kawałek


Wow, Slaughterhouse we Freshu za 3 dni. Szkoda, że muszę się uczyć na zaliczenia

[dark\]

[gawi]

:O

[adriano]

gawi - ciekawe  

ja ze swojej strony wrzucę pierwszy singiel z nadchodzącej płyty NaS & Damian Marley - mocna rzecz


oraz przypomnę kawałek promujący nową płytę Rhymefest - premiera maj/czerwiec i może być grubo

"i ain't dissin pharell, but be for real
some of y'all are GAY as HELL!"

[dark\]

Nobody know's the real name of this song, if you do please comment.

zna ktos ta piosenke?

[gawi]

Niestety Ci nie pomogę.



a tą znasz?

[dark\]

3 posty wyzej jest!

[Miazga]

Ja pier**lę. Biedny Bob się chyba przewraca w grobie słysząc jaką kichę odwala młody Marley

[gawi]

3 posty wyzej jest!

o kurde, sorry nie zwróciłem uwagi...

A-n , co do Rhymefest'a to z pierwszej płyty to są 2 kozaki (reszta płyty średnia jak dla mnie)





btw, z kawałka Bullet został "pożyczony" motyw przez Bliss N Eso w ich Bullet And A Target , które wcześniej wklejałem

[blach0r]

zna ktos ta piosenke?

Tak pozytywny Tupac? Yikes.

Postaram się przelecieć moje zbiory pana Szakura i może natrafię na cuś.

Hym, na YT wyszperałem coś takiego



Jakaś remixowa sprawa.

[wsciekly_blondyn]

mc

[adriano]

@ gawi - jeśli chodzi o Rhymefesta, to ja nie złapałem całej tej podjarki tym kolesiem z Chicago - jego płyta była solidna, ale na dłuższą metę wdzierała się nuda - przede wszystkim przez mało ciekawe flow.
Singiel promujący nową płytę bardzo mi się podoba(wreszcie dobre flow) - mam więc nadzieję, że tym razem Fest nagra konkretny materiał od początku do końca.

@ wsciekly_blondyn - Canibus jak zwykle, nie schodzi poniżej pewnego poziomu(poświęcę temu typowi osobny wpis z prezentacją co ciekawszych jego dokonań) ale czegoś mi brakuje w ostatnich 2 LP. Jego największym problemem od zawsze były słabe podkłady na jakie kładł swoje nieprawdopodobne zwrotki. Od kilku płyt Cani bardziej przykłada się do doboru producentów - ale Rip the Jacker czy 2000 B.C. wciąż podobają mi się bardziej. Tak czy inaczej - czekam na nową płytę.

Trochę inny klimat - szału nie ma, ale płyta całkiem solidna

[gawi]

Grupa z Denver, Colorado. Nazwa jest jak najbardziej odpowiednia, są fresh jak cholera. Zdecydowanie polecam. Próbki:




Wiadomość scalona: Stycznia 24, 2010, 22:47:04 pm
Aha i na dokładkę coś co mnie rozj**ało. Pani nazywa się Dessa, należy do grupy Doomtree i jest naprawdę dobra w tym co robi.

[adriano]

Czas na prezentacje kolejnej płyty z mojego TOP 10 ever.

Panie i Panowie oto.... Redman 
konkretnie to  album Doc's Da Name 2000


Czwarty studyjny album Reggiego przynosi trochę zmian w porównaniu do Whut? Thee Album czy Muddy Waters. Mniej jest funku - więcej elektroniki. Te dwie wcześniejsze płyty zdaniem krytyków są lepsze od Doc's Da Name - ale nie dla mnie.  Dla mnie jest to jedna z niewielu płyt jakie od samego początku do końca słucha się z zapartym tchem i nawet przez myśl nie przyjdzie wciśnięcie przycisku "skip".
Większość muzyki popełnił nadworny bitmejker Def Squadu - Eric Sermon do spółki z Redmanem i z okazjonalnym pojawieniem się Rockwildera.
Gospodarz niszczy swoim flow - na każdym tracku. Wszyscy chyba dobrze wiedzą, że nawijka Redmana to nie jest rap z przekazem. To po prostu wesoła, wykręcona i popieprzona akcja - która bawi słuchacza od początku do końca.

Kilka wybranych tracków:

Chyba najbardziej znany kawałek z całej płyty.
W spojlerze klip(niestety ocenzurowana wersja dużo traci) - ale polecam zobaczyć, bo to jeden z lepszych hip hopowych teledysków jaki powstał

Spoiler (kliknij, by wyświetlić/ukryć)

Definicja stylu. Ten track po prostu niszczy - jest niedorzeczny, wywołuje lawinę śmiechu - czyli to co w Redmanie lubię najbardziej.
Wersy w stylu:
I do a lot of stupid shit when I be smokin
One time I left my truck runnin in Brooklyn WIDE OPEN
I forget who I call, ask for Nia (R - "Hello, can I talk to Nia?")
and it's Tonya (G - "NIA?!", R - "Oh shit!")
Click over (R - "Whassup bitch?".. "Oh, hi momma!")
Yo, when I'm on stage rhymin I forget what state that I'm in
The bitches numbers I lost, my Baby Momma find em
I played the lottery, forty million that day
I probably won the motherfucker but I forgot that I played!
Cudo.


Wspaniała kolaboracja - i chyba najlepsze flow na płycie.


Czysty funk w wykonaniu Redmana, Sermona i Murraya. Zwrotka tego ostatniego - po prostu 
Moc w wersach:
My life is a rap, each song is a flashback
of antagonizing anxiety attacks
The beat hits the ground and the earth cracks
Niggaz be like, "OH NO NOT THEM!"  Yeah we back
With rhythmatic articulation, God-forsaken
sick manifestations, PUMP PUMP in your face then
the lyrical force that I put in a rhyme
will hit you with more power than a molecule enzyme
No matter who what when where how I'll lay you down
with a sick illed out fictitious style
Yo, we all represent the hood -- the only difference
between us is that we make the shit look good!
Programmable annual slammable
You _Lyte as a Rock_ and _I Cram to Understand You_
So for niggaz on a mission kissin ass and dissin
We get even like an ambixdeterous, man listen!


Ok - to chyba tyle. Serdecznie polecam nieobeznanym zapoznać się z tą produkcją. Jeżeli komuś Redman kojarzy się tylko z duetu z Aguilerą - to LP może zmienić jego nastawienie.
Ostatnie jego płyty już nie są tak dopracowane - ale prezentowana przeze mnie płyta to ostatnia z wielkich w dorobku Funk Doc'a.

[gawi]

Ostatnie jego płyty już nie są tak dopracowane

Nie zgadzam się. A collabo z Methem z zeszłego roku Blackout! 2 ? No chyba, że wliczasz tylko solówki


Ode mnie codzienna porcja dobrego hiphopu:



Kolejny zajebisty białas. Ostatnio coraz rzadziej słucham czarnego rapu. W newskoolu bladoskórni są zdecydowanie lepsi niż czarni. Wiadomo, że są wyjątki, ale generalnie takie jest moje zdanie  

[adriano]

Ostatnie jego płyty już nie są tak dopracowane

Nie zgadzam się. A collabo z Methem z zeszłego roku Blackout! 2 ? No chyba, że wliczasz tylko solówki

Tak. Chodzi mi o solówki - Red Gone Wild było mocno średnie, a singiel do Reggie Noble 9 1/2 utwierdza mnie w przekonaniu, że będzie jeszcze gorzej...

@gawi - propsy za Medeirosa  - wkręcił mi się ten singiel przeokrutnie
Ta Dessa też interesująca...

Aha, jestem po drugim podejściu do najnowszej płyty RJD2 - jest trochę lepiej w odbiorze, klasyk to nie jest - ale słucha się w miarę przyjemnie.