Boks, zwany szermierką na pięści jest jednym z najstarszych, znanych ludzkości sportów. Przez jednych postrzegany jako krwawe widowisko przepełnione przemocą, zwykłe obijanie się po twarzach przez bezmózgich, dopakowanych mężczyzn, a dla drugich ten sport to piękno samo w sobie, dyscyplina olimpijska. Technika, szybkość, cwaniactwo czy serce do walki, a przede wszystkim historia i nazwiska.

Dobre, bo polskie, taki slogan często spotykamy na artykułach przemysłu spożywczego. Na ulicach, coraz rzadziej, natrafiamy na nieśmiertelne Polonezy, stare Fiaty i inne owoce polskiej myśli technicznej. Chociaż w produkcji rodzimych samochodów, która aktualnie w Polsce nie istnieje ustępujemy Amerykanom, Niemcom czy Francuzom, a nasze regionalne jedzenie wciąż jest w Europie mało znane.

Jak każdy doskonale pamięta pierwszej oficjalnej prezentacji PS3 towarzyszył renderowany materiał wideo z Killzone 2. Szumu było co nie miara, a smród długo trzymał się Sony. Wiadomo już, że Killzone 2 nie zawiodło. A jaka jest trzecia część? Trójka robi ogromne wrażenie, praktycznie w każdym aspekcie. Takich gier na rynku nie ma wiele, hit pierwszej próby.

Sześć lat. Tyle czekaliśmy na kolejną pełnoprawną część wyścigowej serii Gran Turismo. Data premiery była przekładana kilkanaście razy, a ojciec serii Kazunori Yamauchi usprawiedliwiał to chęcią stworzenia produktu idealnego, wychodzącego poza wszelkie kanony dzisiejszej elektronicznej rozgrywki, zaskakującego na każdym kroku. Oczekiwania graczy urosły przez ten czas do rozmiarów niebotycznych.

Był czerwiec 2010, E3 miało zacząć się za niecałe 24h, od dłuższego czasu producenci wypuszczali kontrolowane przecieki, ale brakowało mi petardy. Nagle pierdut!, ktoś wrzuca zdjęcie boxa reklamowego ze sporych rozmiarów napisem Need For Speed Hot Pursuit. Hot Pursuit, czyli nie ma neonów, kiepskich rapsów, seledynowego lakieru, nie będzie podejścia do „symulacji”, dla mnie bombowo.