Kalejdoskop Ocen: The Outer Worlds

Ostatnie gry studia Obsidian Entertainment głęboko zapadły mi w serce (zarówno Pillars of Eternity II, jak i Tyranny oceniłem na 9/10, pierwszemu PoE przyznałem tylko pół oczka mniej), więc i po The Outer Worlds wiele sobie obiecywałem. Niestety, tym razem erpegowym weteranom powinęła się noga. Ich najnowsze dzieło nie wybija się ponad drugą ligę, gdzie za konkurentów robią mu pozycje takie jak GreedFall czy Elex. Na szczęście rok 2019 nie minie bez prawdziwych perełek w gatunku RPG. Zaledwie tydzień temu na rynek trafiło wspomniane w ramce Disco Elysium – fenomenalny „izometryk”, w którym zakochałem się od pierwszego wejrzenia. Na tle takiej gry TOW wygląda po prostu ubogo.

Kolejny tytuł RPG z pierwszoosobowym widokiem w kosmicznych klimatach. Przestarzała grafika, niemal zero oryginalności, ale gra się zadziwiająco dobrze. Interesująca fabuła i atmosfera pachnąca Falloutem jednak potrafią skutecznie zatrzymać przed telewizorem.

The Outer Worlds to gra niespójna pod względem klimatu, ale przyjemna w odbiorze. Dopóki nie zdecydujemy się na walkę. Poza tym to kilkanaście godzin dobrych dialogów.

The Outer Worlds powstało przy minimalnym nakładzie pracy i widać to bardzo wyraźnie. Na szczęście duch Obsidiana jest ciągle żywy.

In an alternate reality where modern Fallout retained the the focus on choice and role-playing, The Outer Worlds would be the result. Obsidian Entertainment delivers this small window into that alternate reality, a game that prizes picking the right skills to tackle weird and wild situations. The Outer Worlds shines in the writing, but the combat doesn't equally rise to the occasion. Likewise, the planets you visit could use a few more quests or interesting spots to explore. The Outer Worlds is still a fun romp though, something that will hopefully build to something bigger in the future.

I finished The Outer Worlds wanting more, eager to jump back into the world to see extra things. It's not a short game, but it's one packed with such a steady stream of wonderful characters to meet, interesting places to explore, and meaningful, multi-layered quests to solve, that it didn't feel like there was any room to get tired of it. I wanted to rewind the clock and do everything in a completely different way. The Outer Worlds is consistently compelling throughout, and it's a superb example of how to promote traditional RPG sensibilities in a sharp, modern experience.

The Outer Worlds serves a need and fills a gap very neatly at the end of this console generation. The charm of The Outer Worlds lends itself to water-cooler tales and other moments to share, and certainly more than one playthrough adopting alternative styles. It’s safe, but very welcoming. I can even see it developing into sequels if Microsoft chooses to support it and the fans embrace it, which I have no doubt will happen – some games are just made to cosplay. For those that were disappointed with Fallout 76 going online multiplayer, this is the single-player RPG you’ve been looking for. If you’re hankering for somewhere you can while away the hours talking shit, chuckling and prodding at the locals, you won’t be disappointed.

With The Outer Worlds, Obsidian has found its own path in the space between Bethesda and BioWare's RPGs, and it’s a great one.