Długie 5 lat było nam czekać na pojawienie się następnej odsłony Virtua Fighter na konsole. Ostatnią wydaną na PS3 i X0 było Virtua Fighter 5 w 2007 roku, później nastąpiła długa przerwa. Na automatach niedługo potem ukazał się Final Showdown, który o dziwi trafił parę dni temu w cyfrowej dystrybucji na PlayStation Store oraz Xbox Live Arcade.

Wszystko zaczęło się od gry na PS One pt: Warhawk. Wówczas był to jeszcze tytuł nastawiony głównie na fabułę. Później przyszła pora na odpowiednik na PlayStation 3 jako gra w cyfrowej dystrybucji stworzona pod multiplayer. Tym razem jednak Lightbox Interactive poszło o krok dalej i zrobiło grę, która popycha całą serię w jeszcze lepszym kierunku.

Rok po wydarzeniach z Prototype powracamy do Nowego Jorku. Miasto ponownie zostało zainfekowane przez wirusa, a po ulicach zaczyna krążyć armia, jednostki specjalne Blackwatch oraz chordy nieumarłych i innych, równie groteskowych stworów. Tym razem jednak to nie Alex Mercer, bohater poprzedniej odsłony gry, a John Heller, ogarnięty rządzą zemsty były żołnierz, weźmie sprawy w swoje ręce.

Czekaliśmy na niego bardzo długo, bo prawie dekadę. Od ostatniego spotkania w Nowym Jorku za sprawą Max Payne 2 minęło sporo czasu. Ciągłe przekładanie premiery z roku na rok, z miesiąc na miesiąc dodatkowo budowało atmosferę niepewności, napięcia. W końcu czekanie dobiegło końca, a w nasze ręce wpadł odświeżony Max Payne, tym razem spod dłuta utalentowanego studia Rockstar.

Sorcery to gra trzecioosobowa (można powiedzieć, że w pewnym sensie jest to TPS), w której wcielamy się w Finn’a, młodego, krnąbrnego czarodzieja, który w pogoni za przygodą wplątuje się w tarapaty. Fabuła, choć dziecinna, nie powinna odrzucić dorosłych graczy. Mamy tu do czynienia z prostą, sztampową historyjką, która tak naprawdę średnio ubarwia rozgrywkę.

Czy japończycy zatracili już totalnie swoją tożsamość? Takie pytanie coraz częściej pojawia się w mojej głowie podczas ogrywania kolejnych tytułów, które wyszły spod ich dłuta. Kryzys tożsamościowy to problem, z którym boryka się większość wschodnich developerów. Co gorsza, w chwili słabości, nasi koledzy postanawiają prosić o pomoc, a to zaś bardzo często kończy się opłakanym rezultatem.

Galapagos - to bardzo młody i jeszcze nie do końca doświadczony wydawca gier na polskim rynku, zyskał rozgłos dzięki jednej z najlepszych gier sportowych na konsole obecnej generacji - mowa o kultowym PES 2012, jednak mało kto wie, że dziś w sklepach możemy znaleźć kolejną produkcję, która również pochodzi od dewelopera o egzotycznie brzmiącej nazwie.

The Walking Dead to kolejna produkcja developera Telltatle Games, który zajmuje się przede wszystkim produkowaniem gier epizodycznych. Trzeba przyznać, że w tej kwestii z każdym następnym tytułem stają się coraz lepsi i skutecznie nie pozwalają umrzeć grom typu point & click. Tak, jak już zdążyliście się pewnie domyślić, The Walking Dead jest grą typu point & click.

Po licznych próbach wskrzeszenia marki Mortal Kombat, swoją drogą z bardzo mizernym skutkiem, bo kto pamięta jeszcze o takich eksperymentach jak: MK: Deadly Alliance, MK: Deception, MK: Armageddon, czy MK vs. DC Universe. Postanowiono więc powrócić do korzeni, a mogło się to udać tylko i wyłącznie w przypadku zastosowania modnego ostatnio restartu serii.

Nie każdy lubi się bać. Mimo, że są fanatycy wszelkich produkcji horrorowych, to wydaje się, że nigdy nie był to gatunek naprawdę mainstreamowy w kulturze. Szczerze przyznam się, że sam też nie jestem zbyt zagorzałym fanem filmów czy gier próbujących swojego odbiorcę przestraszyć. Jednak nie znaczy to, że przy Silent Hill: Downpour nie bawiłem się dobrze.