Odwieczna wojna Asasynów z Templariuszami stała się tłem dla jednej z najpopularniejszych i najlepiej sprzedających się marek generacji PlayStation 3 i Xbox 360. Obecnie jest ona głównym koniem pociągowym firmy Ubisoft. Po bardzo dobrej „jedynce”, rewolucyjnej „dwójce” i zeszłorocznym, najmniej udanym „Brotherhood”, przyszedł czas na część najnowszą – „Revelations”.

Ponad dwa lata temu pojawiła się kolejna gra, traktująca o przygodach superbohatera. Zwykle nie robią one na mnie wrażenia, bo gry ze Spider-Man’em czy X-Men’ami w roli głównej nigdy jakością nie zachwycały. Wtedy jednak coś się zmieniło… Batman Arkham Asylum z miejsca stał się najlepszą grą w historii swojej klasy i jedną z największych niespodzianek generacji.

Battlefield od zawsze był grą szczególną dla PC-towców. Firma Electronic Arts na przestrzeni kliku ostatnich lat stworzyła dwie części pobocznej serii zatytułowanej Bad Company, aby choć trochę zjednać ku sobie graczy konsolowych. Udało się, „zła kompania” swoim luźnym klimatem oraz fantastyczną destrukcją otoczenia odniosła ogromy i założony przez twórców sukces.

Doom, Quake i Wolfenstein to bez wątpienia gry kultowe, o których nie da się tak po prostu zapomnieć. Można więc nazwać je ikonami elektronicznej rozrywki. W dniu dzisiejszym na półkach sklepowych znajdziemy nowy, tworzony od siedmiu lat tytuł. RAGE to duchowy spadkobierca wcześniejszych produkcji id Software, czy jednak rzeczywiście można nazwać go grą na miarę poprzedników?

Sześć lat temu swoją premierę miał Xbox 360. Jednym ze startowych tytułów był wtedy third person shooter pod tytułem „Gears of War”. Pierwsze Gears’y okazały się hitem do tego stopnia, że zadecydowano o stworzeniu wersji dla komputerów PC. Kontynuacja bez trudu powtórzyła sukces poprzedniczki, jednak baza tytułów ekskluzywnych dla amerykańskiej konsoli powoli ubożała względem PlayStation.

Techland, obok City Interactive i People Can Fly, to najbardziej popularny, polski producent gier na konsole. Po dobrym Call of Juarez i fantastycznej kontynuacji (CoJ: Bound in Blood), wydali część trzecią, która nie dość, że zebrała solidne baty od recenzentów, to jeszcze zepsuła opinię całemu studiu. Niedawno na sklepowych półkach zagościła ich kolejna produkcja.

Colin McRae był jedną z największych legend rajdów samochodowych. Za dwa tygodnie minie czwarta rocznica śmierci tego doskonałego kierowcy, który swoim nazwiskiem rozsławił nie tylko sporty motorowe, ale też przemysł multimedialny. Gry z jego nazwiskiem w tytule stały się jednymi z najlepiej sprzedających się marek w historii gatunku.

Nowatorstwo, to słowo z pewnością przyświecało Australijczykom podczas tworzenia najnowszej gry spod skrzydeł Rockstar. Deweloper przyzwyczaił nas do tego, że jego znaczek pojawia się tylko na grach bardzo dobrych. Tym razem na sklepowe półki zawitała nowa marka, z nowym modelem grania, ze światem umiejscowionym w całkowicie nowym miejscu, powojennym Los Angeles.

Ponad trzy lata temu niemieckie studio Crytek stworzyło technicznego molocha. Pierwszy Crysis oferował oprawę graficzną, której na maksymalnych detalach nie pociągnął żaden ówczesny komputer. Do dziś z resztą jest on uważany za jedną z najpiękniejszych gier komputerowych jakie kiedykolwiek powstały. Całość jednak nie stała się hitem. Większość graczy zarzucała jej nudę i słabą jakość fabuły.

Boks, zwany szermierką na pięści jest jednym z najstarszych, znanych ludzkości sportów. Przez jednych postrzegany jako krwawe widowisko przepełnione przemocą, zwykłe obijanie się po twarzach przez bezmózgich, dopakowanych mężczyzn, a dla drugich ten sport to piękno samo w sobie, dyscyplina olimpijska. Technika, szybkość, cwaniactwo czy serce do walki, a przede wszystkim historia i nazwiska.

Dobre, bo polskie, taki slogan często spotykamy na artykułach przemysłu spożywczego. Na ulicach, coraz rzadziej, natrafiamy na nieśmiertelne Polonezy, stare Fiaty i inne owoce polskiej myśli technicznej. Chociaż w produkcji rodzimych samochodów, która aktualnie w Polsce nie istnieje ustępujemy Amerykanom, Niemcom czy Francuzom, a nasze regionalne jedzenie wciąż jest w Europie mało znane.

Był czerwiec 2010, E3 miało zacząć się za niecałe 24h, od dłuższego czasu producenci wypuszczali kontrolowane przecieki, ale brakowało mi petardy. Nagle pierdut!, ktoś wrzuca zdjęcie boxa reklamowego ze sporych rozmiarów napisem Need For Speed Hot Pursuit. Hot Pursuit, czyli nie ma neonów, kiepskich rapsów, seledynowego lakieru, nie będzie podejścia do „symulacji”, dla mnie bombowo.

Kiedy dzień po premierze szedłem późnym popołudniem po własną kopię nowego Coda, moją głowę zaprzątały dwa pytania. Pierwsze, czy jeszcze będzie? (po drodze spotkałem trzy osoby z grą w ręku). Drugie, czy nie wydam na darmo dwóch stówek. Na pytanie pierwsze dostałem odpowiedź w sklepie, kiedy sprzedawca wyciągnął z dużego kartonowego pudła jeden egzemplarz dla mnie.

The Force Unleashed było najszybciej sprzedającym się tytułem opartym o bardzo bogate uniwersum Star Wars. Nie dziwię się więc, że firma LucasArts zdecydowała się tak szybko wyprodukować kontynuację tej całkiem udanej produkcji. Nieważne, że Starkiller skończył, tak jak skończył, przecież to jest science-fiction, tutaj przecież wszystko może się zdarzyć.

Reach to planeta z góry skazana na zagładę, o czym wie każdy, kto choć trochę interesuje się uniwersum Halo. W jaki sposób więc ekipie Bungie udało się sprzedać grę, której zakończenie i tak wszyscy znają? W jaki sposób udało im się opowiedzieć na nowo historię, w której nie ma żadnych niespodzianek? Tego nie wiem, ale wiem, że Reach wciąga jak każda poprzednia odsłona gry, zacznijmy od początku.

W latach pięćdziesiątych Związek Radziecki poszerza swoje wpływy polityczne, stając się wielką potęgą militarną. Propaganda informuje o olbrzymim oddziaływaniu mocarstwa na losy całego świata. Wymuszony przez wojnę postęp technologiczny i rywalizacja w badaniach nad nowatorskimi dziedzinami nauki, doprowadzają do stworzenia bomby atomowej. 

Marka Transformers od swojego debiutu w połowie lat 80 zdobyła serca chłopców na całym świecie, zapisując się w pamięci każdego, kto miał w dzieciństwie z nimi do czynienia. Zaczęło się od zwykłych zabawek, poprzez filmy animowane a na grach różnej maści kończąc. Jednak do tej pory Transformersy nie dostały tytułu, który naprawdę oddawałaby klimat lat dzieciństwa.

Twórcy rewelacyjnego Project Gotham Racing powracają z zupełnie nowym stylem. Zapewne zastanawiacie się, co odróżnia Blur od wyżej wymienionych wyścigów? W tej chwili na usta ciśnie mi się tylko jedno słowo, Zadyma! Ekipa z Bizarre Creations postanowiła połączyć PGR z Mario Kart, co zaowocowało całkiem nowym doświadczeniem w absolutnie bezwzględnym tempie.

Westerny to gatunek filmowy, który przetworzono na najrozmaitsze sposoby. Pastuch i poganiacz krów chyba tylko w Ameryce mógł stać się postacią kultową. Pusty i pozbawiony wiekowej historii kraj potrzebował legendy. Nieskazitelny, odważny bohater był dla przeciętnego widza dużo ciekawszy niż starcia wojsk bezlitośnie eksterminujących rodowitych mieszkańców kontynentu.

Pięć lat oczekiwań i oto do naszych rąk trafia Alan Wake – najnowsze dziecko studia Remedy Entertainment. Czy było warto? W pewnym sensie na pewno. Przyznam, że i mnie dopadła alanowa gorączka. Czekałem na ten tytuł z niecierpliwością wyobrażając sobie grę, która wciągnie mnie do cna. Nie zawiodłem się, jednak jest to specyficzny tytuł, który nie każdemu może przypaść do gustu.

Pierwsze informacje na temat Brütal Legend, jakie dotarły do mnie w 2008 roku, nie zrobiły na mnie większego wrażenia. Fakt, że Jack Black to bóg jakoś wyjątkowo nie wzbudził we mnie nadziei na mocną grę. Minęło 12 miesięcy z hakiem, zdążyłem już  zapomnieć  o tym, że coś takiego jak Brütal Legend w ogóle powstaje i nagle EA rozpoczęło intensywną kampanię reklamową gry.

Splinter Cell, ten tytuł od tak dawna wywołuje u mnie uśmiech na twarzy, z zainteresowaniem śledziłem więc kolejne etapy powstawania nowej odsłony gry. Bardzo długi czas produkcji mógł wskazywać na to, że albo twórcy się wypalili i brakuje im pomysłów albo szykuje się coś wielkiego. Informacje o skasowaniu części projektu przyjąłem ze spokojem.

Seria „GTA” osiągnęła wielki sukces na rynku. Nie dziwi więc fakt, że coraz więcej deweloperów postanawia tworzyć tzw. Klony. Lecz niestety, jak dotąd na półki sklepowe trafiały zwykłe przeciętniaki. Dopiero śmiałkowie ze szwedzkiego studia Avalanche spróbowali wyprodukować coś nowego, coś na wyższym poziomie. Zastanawiacie się pewnie, jak ich dzieło wypada na tle kultowej sagi Rockstar?

Na Resonance of Fate czekałem od dawna. Ponieważ premiera praktycznie pokrywała się z Final Fantasy XIII, wędrówka Lighting musiała poczekać. Tutaj wszystko zdawało się być skrojone wręcz dla mnie, zaczynając od wspaniałego klimatu, na widowiskowych i oryginalnych walkach kończąc. Szczerze mówiąc nie skończyłem tej gry- nie dałem rady. Dlaczego?

Filmy z tytułowymi bohaterami od lat fascynują kolejne pokolenia fanów s-f. Na pewno nie raz dyskutowaliście w gronie znajomych, która z części podobała Wam się najbardziej. W Predatorze jedni woleli podchody w lesie z umięśnionym Arnoldem, innym bardziej spodobał się łowca mierzący się ze sprytem i wytrwałością porucznika Mike'a Harrigana (Danny Glover) na ulicach Los Angeles.

Parę dni temu nowy Need For Speed wylądował w moim domu. Przyznam się szczerze, że nie bardzo miałem ochotę recenzować ten tytuł, z góry zakładając, że nowa odsłona serii niczym mnie nie zaskoczy. Ba - Pomyślałem, że dostanę kolejną kiepską grę cierpiącą na syndrom odcinania kuponów. Czy miałem rację? Przecztajcie recenzje, to się przekonacie.

Call of Juarez: Więzy Krwi to prequel historii . Poznajemy losy rewolwerowca Ray'a, który w przyszłości podąży drogą wiecznej miłości, stając się oddanym sługą bożym. Oczywiście, nie mogło zabraknąć jego dwóch braci: Thomasa i Williama. Ten pierwszy jest grywalną postacią, drugi zaś występuje jedynie w roli narratora. Fabuła w dalszym stopniu kręci się wokół rodziny McCall'ów.

Wyobrażacie sobie małego Zielarza, który nie wiedział czym są konsole, a zamiast gier na półkach trzymał sterty komiksów? Jak większość chłopców w tym wieku miałem swoich ulubionych bohaterów, w których to z ogromną radością się wcielałem. Ba, nawet do dziś pamiętam pewną zabawę andrzejkową, na którą to przyszedłem przebrany za Rycerza Nocy. Uwierzycie?

Jak na dobrą zręcznościówkę przystało, do dyspozycji oddano pokazaną liczbę poziomów wraz z edytorem do ich tworzenia. Mechanika samej gry jest z założenia bardzo prosta i zabawna. Kierujemy sobie małym latającym spodeczkiem, a naszym głównym zadaniem jest uprowadzanie jak największej ilości zwierzątek oraz doprowadzenie ich do wnętrza statku matki zwanej Motherflocker w jak najszybszym czasie.

Ghostbusters to gra akcji, kontynuująca historię znaną z filmów. Mamy rok 1991, dwa lata po wydarzeniach z filmu, okrutny tyran Vigo zostaje pokonany, a nasi dzielni Pogromcy Duchów stają się bohaterami. Niestety roboty zamiast niknąć, przybywa. Zjawiska paranormalne nasilają się w zastraszającym tempie, więc nasza czwórka postanawia zatrudnić nowego pracownika, nad którym kontrolę obejmie gracz.