Boks, zwany szermierką na pięści jest jednym z najstarszych, znanych ludzkości sportów. Przez jednych postrzegany jako krwawe widowisko przepełnione przemocą, zwykłe obijanie się po twarzach przez bezmózgich, dopakowanych mężczyzn, a dla drugich ten sport to piękno samo w sobie, dyscyplina olimpijska. Technika, szybkość, cwaniactwo czy serce do walki, a przede wszystkim historia i nazwiska.

Dobre, bo polskie, taki slogan często spotykamy na artykułach przemysłu spożywczego. Na ulicach, coraz rzadziej, natrafiamy na nieśmiertelne Polonezy, stare Fiaty i inne owoce polskiej myśli technicznej. Chociaż w produkcji rodzimych samochodów, która aktualnie w Polsce nie istnieje ustępujemy Amerykanom, Niemcom czy Francuzom, a nasze regionalne jedzenie wciąż jest w Europie mało znane.

Jak każdy doskonale pamięta pierwszej oficjalnej prezentacji PS3 towarzyszył renderowany materiał wideo z Killzone 2. Szumu było co nie miara, a smród długo trzymał się Sony. Wiadomo już, że Killzone 2 nie zawiodło. A jaka jest trzecia część? Trójka robi ogromne wrażenie, praktycznie w każdym aspekcie. Takich gier na rynku nie ma wiele, hit pierwszej próby.

Sześć lat. Tyle czekaliśmy na kolejną pełnoprawną część wyścigowej serii Gran Turismo. Data premiery była przekładana kilkanaście razy, a ojciec serii Kazunori Yamauchi usprawiedliwiał to chęcią stworzenia produktu idealnego, wychodzącego poza wszelkie kanony dzisiejszej elektronicznej rozgrywki, zaskakującego na każdym kroku. Oczekiwania graczy urosły przez ten czas do rozmiarów niebotycznych.

Był czerwiec 2010, E3 miało zacząć się za niecałe 24h, od dłuższego czasu producenci wypuszczali kontrolowane przecieki, ale brakowało mi petardy. Nagle pierdut!, ktoś wrzuca zdjęcie boxa reklamowego ze sporych rozmiarów napisem Need For Speed Hot Pursuit. Hot Pursuit, czyli nie ma neonów, kiepskich rapsów, seledynowego lakieru, nie będzie podejścia do „symulacji”, dla mnie bombowo.

Kiedy dzień po premierze szedłem późnym popołudniem po własną kopię nowego Coda, moją głowę zaprzątały dwa pytania. Pierwsze, czy jeszcze będzie? (po drodze spotkałem trzy osoby z grą w ręku). Drugie, czy nie wydam na darmo dwóch stówek. Na pytanie pierwsze dostałem odpowiedź w sklepie, kiedy sprzedawca wyciągnął z dużego kartonowego pudła jeden egzemplarz dla mnie.

The Force Unleashed było najszybciej sprzedającym się tytułem opartym o bardzo bogate uniwersum Star Wars. Nie dziwię się więc, że firma LucasArts zdecydowała się tak szybko wyprodukować kontynuację tej całkiem udanej produkcji. Nieważne, że Starkiller skończył, tak jak skończył, przecież to jest science-fiction, tutaj przecież wszystko może się zdarzyć.

W latach pięćdziesiątych Związek Radziecki poszerza swoje wpływy polityczne, stając się wielką potęgą militarną. Propaganda informuje o olbrzymim oddziaływaniu mocarstwa na losy całego świata. Wymuszony przez wojnę postęp technologiczny i rywalizacja w badaniach nad nowatorskimi dziedzinami nauki, doprowadzają do stworzenia bomby atomowej. 

Marka Transformers od swojego debiutu w połowie lat 80 zdobyła serca chłopców na całym świecie, zapisując się w pamięci każdego, kto miał w dzieciństwie z nimi do czynienia. Zaczęło się od zwykłych zabawek, poprzez filmy animowane a na grach różnej maści kończąc. Jednak do tej pory Transformersy nie dostały tytułu, który naprawdę oddawałaby klimat lat dzieciństwa.

Twórcy rewelacyjnego Project Gotham Racing powracają z zupełnie nowym stylem. Zapewne zastanawiacie się, co odróżnia Blur od wyżej wymienionych wyścigów? W tej chwili na usta ciśnie mi się tylko jedno słowo, Zadyma! Ekipa z Bizarre Creations postanowiła połączyć PGR z Mario Kart, co zaowocowało całkiem nowym doświadczeniem w absolutnie bezwzględnym tempie.

Na brak porządnych exclusivów posiadacze czarnulki nie mogą narzekać, wystarczy wspomnieć o God of War III, czy Uncharted 2. Tej ostatniej przyjrzałem się uważnie i wszystkie swoje uwagi starannie spisałem. W Uncharted 2 ponownie wcielamy się w Nathana Drake’a – poszukiwacza skarbów. Z prośbą o pomoc zwraca się do niego dawny znajomy Harry Flyn.

Westerny to gatunek filmowy, który przetworzono na najrozmaitsze sposoby. Pastuch i poganiacz krów chyba tylko w Ameryce mógł stać się postacią kultową. Pusty i pozbawiony wiekowej historii kraj potrzebował legendy. Nieskazitelny, odważny bohater był dla przeciętnego widza dużo ciekawszy niż starcia wojsk bezlitośnie eksterminujących rodowitych mieszkańców kontynentu.

Pierwsze informacje na temat Brütal Legend, jakie dotarły do mnie w 2008 roku, nie zrobiły na mnie większego wrażenia. Fakt, że Jack Black to bóg jakoś wyjątkowo nie wzbudził we mnie nadziei na mocną grę. Minęło 12 miesięcy z hakiem, zdążyłem już  zapomnieć  o tym, że coś takiego jak Brütal Legend w ogóle powstaje i nagle EA rozpoczęło intensywną kampanię reklamową gry.

Seria „GTA” osiągnęła wielki sukces na rynku. Nie dziwi więc fakt, że coraz więcej deweloperów postanawia tworzyć tzw. Klony. Lecz niestety, jak dotąd na półki sklepowe trafiały zwykłe przeciętniaki. Dopiero śmiałkowie ze szwedzkiego studia Avalanche spróbowali wyprodukować coś nowego, coś na wyższym poziomie. Zastanawiacie się pewnie, jak ich dzieło wypada na tle kultowej sagi Rockstar?

God of War III to istna kompilacja wszystkiego, czym powinna być prawie idealna gra. Od samego początku nasze zmysły bombardowane są efektami, jakie na zawsze pozostaną w pamięci i sprawią, że każdy następny tytuł będzie po prostu nijaki pod tym względem. Zacznijmy jednak od początku. Jak to w mitologii greckiej wieść niesie, na początku był chaos.

Na Resonance of Fate czekałem od dawna. Ponieważ premiera praktycznie pokrywała się z Final Fantasy XIII, wędrówka Lighting musiała poczekać. Tutaj wszystko zdawało się być skrojone wręcz dla mnie, zaczynając od wspaniałego klimatu, na widowiskowych i oryginalnych walkach kończąc. Szczerze mówiąc nie skończyłem tej gry- nie dałem rady. Dlaczego?

Parę dni temu nowy Need For Speed wylądował w moim domu. Przyznam się szczerze, że nie bardzo miałem ochotę recenzować ten tytuł, z góry zakładając, że nowa odsłona serii niczym mnie nie zaskoczy. Ba - Pomyślałem, że dostanę kolejną kiepską grę cierpiącą na syndrom odcinania kuponów. Czy miałem rację? Przecztajcie recenzje, to się przekonacie.

Call of Juarez: Więzy Krwi to prequel historii . Poznajemy losy rewolwerowca Ray'a, który w przyszłości podąży drogą wiecznej miłości, stając się oddanym sługą bożym. Oczywiście, nie mogło zabraknąć jego dwóch braci: Thomasa i Williama. Ten pierwszy jest grywalną postacią, drugi zaś występuje jedynie w roli narratora. Fabuła w dalszym stopniu kręci się wokół rodziny McCall'ów.

Wyobrażacie sobie małego Zielarza, który nie wiedział czym są konsole, a zamiast gier na półkach trzymał sterty komiksów? Jak większość chłopców w tym wieku miałem swoich ulubionych bohaterów, w których to z ogromną radością się wcielałem. Ba, nawet do dziś pamiętam pewną zabawę andrzejkową, na którą to przyszedłem przebrany za Rycerza Nocy. Uwierzycie?

Wipeout HD to remake dwóch części dostępnych na PSP. Gra zawiera 8 tras, dodatkowo każdą z nich możemy pokonać pod prąd. Różnią się one od siebie nie tylko wyglądem. Każda z dostępnych tras wymaga zastosowania zupełnie innej taktyki przejazdu. Niektóre z nich są proste, inne zawierają mnóstwo ostrych zakrętów. Klimatu również nie można im odmówić.

Jak na dobrą zręcznościówkę przystało, do dyspozycji oddano pokazaną liczbę poziomów wraz z edytorem do ich tworzenia. Mechanika samej gry jest z założenia bardzo prosta i zabawna. Kierujemy sobie małym latającym spodeczkiem, a naszym głównym zadaniem jest uprowadzanie jak największej ilości zwierzątek oraz doprowadzenie ich do wnętrza statku matki zwanej Motherflocker w jak najszybszym czasie.

Obecnie każda szanująca się gra powinna posiadać bohatera, którego z łatwością można pokochać. Jest to bardzo istotny element, o którym niestety wielu współczesnych twórców po prostu zapomina. Rockstar i Nico Bellick i Konami i Solid Snake to tylko niektóre przykłady bohaterów zaprojektowanych z klasą, bohaterów, którzy na zawsze pozostaną w naszej pamięci.

Ghostbusters to gra akcji, kontynuująca historię znaną z filmów. Mamy rok 1991, dwa lata po wydarzeniach z filmu, okrutny tyran Vigo zostaje pokonany, a nasi dzielni Pogromcy Duchów stają się bohaterami. Niestety roboty zamiast niknąć, przybywa. Zjawiska paranormalne nasilają się w zastraszającym tempie, więc nasza czwórka postanawia zatrudnić nowego pracownika, nad którym kontrolę obejmie gracz.